Tell me your fantasy ~ {Open}

Vrolijk zwiepend met haar zwarte staart, rende Sterre langs het meer. Ze zette haar slanke poten diep in het zand neer. Een dikke bromvlieg naderde de pup. Speels hapte het teefje ernaar. Kwaad vloog de vlieg weg. Voor het eerst voelde Sterre zich weer gelukkig. Ze miste Etain nog steeds, maar het werd dragelijker, niet minder. Het was raar om alleen te zijn, niemand om mee te spelen. Sterre was het niet gewend. Ze was een sociale pup die andere honden om haar heen moest hebben. Ze had zich dan wel aangesloten bij de Ancora Pack, toch bleef dat knagende gevoel van eenzaamheid bij het teefje hangen. Sterre probeerde het zoveel mogelijk te vergeten. Het was moeilijk, maar niet onmogelijk.
Een onaangenaam gevoel brandde in haar droge keel. Dorst.. De pup remde af en stopte. Ze liet haar bruine ogen over het meer glijden. Het donkere water werd omgeven door een mistige rook of damp. Sterre wist het niet precies. Het boeide haar ook niet veel, het enige waar ze nu aan kon denken was zo snel mogelijk drinken. Het water bevond zich een paar meter van haar vandaan. In hoog tempo overbrugde de pup die. Daarbij belandde ze bijna in het water. Sterre stak haar snuit in het water en kloekte in hoog tempo een liter water naar binnen. Dat voelde een stuk beter; geen brandend gevoel van de dorst. De pup draaide zich om liet haar blik over de omgeving glijden. Waar zouden de andere roedels zich bevinden. Sterre wist dat er vijf waren. De packs waren allemaal niet heel groot van omvang, aangezien er niet heel veel wilde honden waren. Er waren hier meer huishonden die weleens wegliepen. Waar behoorde zij eigenlijk tot? De wilde honden of de huishonden? Sterre had geen baasje, maar was wel een huisdier geweest. Haar ouders kwamen van een fokker, die leefden nog steeds bij hun eigenaar. Misschien moest ze het van zich afzetten. Ze behoorde gewoon tot geen van de twee groepen. Sterre was speciaal.
Op de achtergrond kabbelde het water zachtjes. Het gaf de pup een ontspannen gevoel in haar buik. Het leven was goed, voor nu. Niemand wist hoe de toekomst eruit zag. Maar zoals de mensen nu zouden doorgaan, dan zou er binnenkort niet eens een wereld meer zijn. Sterre rilde licht bij die gedachte. Waar zou ze dan naartoe gaan? Misschien bleef ze wel zweven in de lucht! Plotseling werd ze overvallen door een fel licht. De pup deinsde achteruit. Wat was dat?! Een zwarte gedaante werd zichtbaar en riep zachtjes haar naam. Sterre.. Toen was het weg. Sterre hijgde zwaar van angst. Wat en wie was dat? En waarom riep hij haar naam? Een gevoel van dat ze niet alleen was bekroop haar. Ik ben niet alleen...

-Voel je vrij om te reageren-