Hello there ||Open

Een zwart witte collie liep door een park van redelijk formaat. Ze zag nog meer honden, sommige kwamen nieuwsgierig naar ze toe. De meeste kende ze wel. Ze konden best aardig zijn hoor, maar ook heel vervelend. Als je eenmaal tegen ze pratte kwam je maar lastig van je af. ze bleven maar plakken. Dus snauwde ze ze af en liep gauw verder, opzoek naar een plekje met schaduw. Het was warm vandaag, en een dikke vacht hielp daar niet echt bij. Ze liep langs een meertje, wat haar weerhield om verder opzoek te gaan naar een schaduwplekje. Ze besloot om eerst even wat te drinken voor ze verder ging, voor ze verging van de dorst. Ze was tenslotte geen kameel die een hele poos zonder water kon. Ze zuchtte van verlichting toen het koele water naar binnen gleed. Toen ze weer opkeek zag ze een rij bomen een eindje verderop. Een plek waar aardig wat honden waren, allemaal liggend in de schaduw, maar er was nog wel plek voor nog een hond. Ze had eigenlijk niet zo heel veel zin om met al die honden opgescheept te zitten, waarschijnlijk wilden ze allemaal met haar praten, waar ze echt geen zin in had. Ze had wel zin in een lekker kwebbelgesprek hoor, maar niet met 10 honden. No thanks. Ze liep naar het plekje toe en liet zich zakken in het zachte gras. Terwijl ze daar lag moest ze aan haar eigenaren denken. Ze zaten nu waarschijnlijk in e tuin, onder de parasol, met koude sapjes op tafel, spelend met Kelly, de baby van een maand oud. Sinds er een nieuw gezinslid bij was hadden ze nauwelijks aandacht meer voor haar. Ja, ze werd uitgelaten, maar niet meer zo lang als vroeger. Dus liet ze haar zichzelf maar uit. Eigen schuld. Eigenlijk verveele ze zich te pletter.

Met kleine, snelle passen dribbelde de oranje/witte hond door het park heen. Zijn staart kwispelde hard en hij likte zijn eigenaar over zijn hand. Zijn tong hing scheef uit zijn bek en hij hijgde als een gek. Het was warm, en zijn lange haren hielden die warmte nog meer vast waardoor het voor hem alleen maar warmer werd. Zijn eigennaar gooide een groene tennisbal, en zo snel hij kon rende hij er achterna. Meerdere honden zagen de bal en wilde hem pakken, maar Kai sneed ze steeds af. Het was zíjn bal, en die deelde hij alleen met Niall en zijn eigennaar.
Netjes bracht hij de groene bal terug naar het bankje waar zijn eigennaar zat. Een andere hond stond iets te eten, maar Kai negeerde hem. Er werd namelijk een bakje met water voor hem klaar gezet en hij dronk er gulzig van. Zijn eigennaar zette het bakje ook even bij de andere hond, wiens eten werd afgepakt door een man. Kai schonk de man een vuile blik, waarna hij met het balletje ging spelen. Zijn eigennaar gooide het balletje weer en Kai begon weer als een gek te rennen.
Het balletje kwam bij een schaduwplek onder de boom waar net een teefje was gaan liggen. De bal rolde zacht tegen haar aan en Kai stond voor haar te wachten, helemaal buiten adem. Hij pakte de bal nu niet af, hij lag te dicht bij de teef. Hij ging zitten en nam zijn tong even naar binnen, omdat hij begon te kwijlen. Hij zag dat de andere rond, die duidelijk blind was, er ook aan kwam. 'Hey' zei hij vrolijk en zijn staart kwispelde hard, waardoor er een kleine stof wolk ontstond, aangezien die over het zand ging. Zijn mooie, lange staart zat nu onder het zand.

~Ik heb btw dyslexe~