Nice people? [open]

Shadow draafde door een klein stuk bos, hij wist niet waar deze weg hem naartoe zou leiden. Echter maakte hem dit ook niet uit. Zijn staart zwaaide heen en weer. Speels dook hij op een blaadje wat bewoog door de wind. Hij gromde en scheurde het door midden. Shadow keek op, hij voelde regendruppels op zijn vacht. Shadow keek om hoog, dikke druppels vielen op zijn neus.'Nee, alsjeblieft, geen regen.' Gromde hij. De lucht kleurde donker en in de verte klonk gerommel. Shadow deed zijn oren in zijn nek en sloop naar een struik toe. Het begon steeds harder te regenen, de struik kon hem niet langer droog houden. Shadow hield wel van water, maar niet op zo'n manier. Hij kroop onder de struik vandaan. Snel rende hij door het bos, opzoek naar een betere plek. Voor een half kapot hek stopte hij. Een geur van eten en warmte drong zijn neus binnen. Hij wist dat de 'Mensen wereld' gevaarlijk was. De meeste mensen wouden hem het liefst dood maken. Shadow kreeg koude rillingen bij die gedachte. Maar de verleiding was nu te groot, Shadow wou niet nog langer blijven staan en rende door. Het was stil in de 'altijd zo drukke winkelstraten' Hier en daar rende een mens voorbij, ook die gingen naar hun warme huisje. Shadow rende wanhopig heen en weer tussen de mensen. Plotseling stopte een meneer voor hem, de meneer was in een netjes pak gekleed met een hoed en en wandelstok. Shadow zat te rillen van angst, hij zag geen uitweg. De man pakte de pup op en zei liefkozend: 'Hey, zo te zien ben je alleen.' Even keek hij om zich heen en zei toen op de zelfde toon: 'Geen zorgen, ik neem je mee.' Shadow werd in onder de zwarte jas geduwd. Na een paar minuten kwam hij er weer onder de jas vandaan. De warme lucht van een open haard streelde zijn vacht. Het huis rook lekker naar warm eten. Shadow vergat zijn angst en keek verbaast naar de man. Plotseling stond er een mevrouw achter hem. Er volgde een kort gesprek waar Shadow niets van begreep'Ach gossie, wat een schatje. Wat doet die met dit weer op straat?' 'Ik weet het niet, hij liep maar wanhopig heen en weer, dus ik dacht: Ik neem hem maar gewoon mee.' De vrouw knikte naar de man en tilde de pup op, ze zette hem bij de open haard en legde een bord pap voor hem. Shadow stortte zich meteen op het eten. Al snel was het bakje leeg. Shadows vacht was ook al goed gedroogd. Hij gaapte en ging relaxt liggen. De mevrouw keek hem vriendelijk aan. Shadow keek nog even naar haar en toen naar de man. Hij sloot toen zijn ogen en viel in een diepe slaap.

De zon scheen op de vacht van de pup, het was vroeg in de ochtend. Shadow had weinig geslapen, hij was nog steeds bang voor de mensen die hem wouden verzorgen. Hij richte zijn kop op en spitste zijn oren. Hij was niet de enige die vroeg wakker was. De trap begon te kraken als teken dat er iemand beneden kwam. De mevrouw kwam naar beneden en pakte een tas van te tafel. Shadow keek er aandachtig naar. De mevrouw liep met de tas naar Shadow toe, ze pakte er een halsband uit. Shadow schrok, hij wou helemaal niet blijven. Hij wou terug naar buiten. Hij sprong op en sloop naar achter. 'Nee, nee. Niet zo verlegen. Ik wil je alleen dit mooie bandje om doen.' Shadow liep steeds sneller naar achteren, hoe lief de mevrouw ook deed. Shadow liep langs een spiegel. Hij keek er even naar.'Shadow, wat doe jij hier?' Vroeg de pup aan zichzelf, hij keek naar de spiegel, en toen weer naar de mevrouw. Shadow dach na over wat hij zou doen. Toen had hij een beslissing genomen, hij rende naar het raam toe en sprong er door heen. Het glas brak en viel in kleine stukjes op de grond. Shadow rende zo hard als hij kon. Uiteindelijk kwam hij in een rustig steegje, daar ging hij zitten. Hij trilde nog van de gebeurtenis. Er klonken voet afdrukken in het steegje. Shadow keek schuw richting het geluid.

Shadow richting het geluid, er klonk gegrom achter en vuilnis bak. Een grote Mechelse herder kwam er achter vandaan. Shadow keek hem fronsend aan, de reu wou hem kennelijk afschrikken. Shadow was totaal niet bang. De vreemdeling ontblootte zijn tanden. 'Hoepel op hier jij scharminkel.. Dit is mijn plek ik deel niet' Bromde hij. Shadow keek hem nog steeds fronsend aan.'Hoepel zelf op mismaakte poedel!' Schreeuwde hij naar de reu. Shadow liet zich niet weg jagen, wat die reu ook zal doen. Shadow zette zonder moeite zijn scherpe tandjes in zijn huid.'Ik ben niet bang voor een poede zoals joul!' Shadow wist dat dit gevaarlijk was, maar hij moest laten zien dat hij sterk en stoer was. Shadow keek de reu grinnekend aan, hij hield niet van uit gescholden worden, de gene die dat bij hem deed zou het al snel terug krijgen. Er was geen teken van angst bij hem te bekennen. Er verscheen een uitdagende grijns op zijn gezicht. Shadow gaapte om te laten weten dat hij niet bang was. Uitdagend keek hij hem aan, afwachtend op een reactie.


[Sorry, korte post]