A new place to live [Open]

Solar liep door het bos, een diepe mist blokkeerde haar zicht. Het was vroeg in de ochtend, de zon was nog niet op gekomen. Solar keek vrolijk om zich heen, haar staart zwaaide zachtjes heen en weer. Solar was een slechte hond maar ze had ook een goede kant. Alleen laate ze die bijna nooit zien, voor velen was dit dan ook onbekend. Heel blij was ze dan ook niet met haar naam, maar helaas kon ze dat niet zomar veranderen. Ze moest het er maar mee doen. Ze keek om zich heen, er was een bankje met mensen. Vrolijk liep Solar er naar toe, ze ging voor hun zitten en legde haar kop in hun schoot. Solar haatte mensen, maar ze was konining in het bedelen om voeldsel. De mensen keken haar vriendelijk aan en zeiden zoals altijd: 'Ah, wat een lief hondje.' Solar keek hun zielig aan en kreeg na haar act een groot stuk brood. Snel rende ze er mee weg voordat ze geaaid werd. Ze ging op een boomstam zitten en hield vanaf daar de omgeving in de gaten. De zon begon op te komen en het gebied kleurde orange. De ketting die ze altijd om haar nek had glinsterde. Ze had dat ketinkje van haar baas gekregen. Ze genoot van het stuk brood, wat ze elke dag kreeg. Ook al haatte ze de aandacht die ze zo kreeg, maar er moest maar even iets mis zijn met haar en ze werd al naar de dierenarts gebracht voor genezing. Ook hield ze daar niet van, maar zo bleef ze wel gezond. Na dat ze rustig het stuk brood op had liep ze rustig verder. Ze genoot van de rust die er heersde en het eten wat ze toe geworpen kreeg. Ze ging even wat drinken uit een bakje water, die ook van de mensen was. Daarna ging ze vrolijk liggen, ze was moe van al het gezwerf en bleef dan ook even liggen voordat ze verder ging. Toen ze uitgerust genoeg was, draafde ze weer verder. Na een tijdje bleef ze stil staan. Er was een hek van ijzerdraad om het gebied gespannen. Nieuwsgierig kwam de teef dichter bij. De geur van honden drong haar neus binnen. Ze keek even om zich heen en sprong toen behendig er over heen, toen ze weer op de grond was keek ze even om. De mensen liepen haar kant op. Solar dacht even na, maar sprong toen al snel weg. Ze rende door het grote gebied. Na een paar honderd meter bleef ze staan. Ze keek achterom of de mensen haar gevolgd waren, maar gelukkig was dat niet zo. Al snel merkte de teef dat dit een goede plek was om te blijven, dus liep ze rustig door. Plotseling hoorde ze gekraak achter zich. De teef trok zich er even niets van aan, maar bleef toen stil staan. Ze grijnsde en zonder om te kijken zei ze iets. 'Wel, wel. Dus er probeerd iemand mij te volgen.' Ze draaide zich om en keek echt in de ogen van een hond.