Follow the river, and you wil end close too a wonderful pack [een Ancora pack lid]

De zon scheen fel op de goud kleurige Toller retriever, haar ogen waren gericht op het water naast haar. Ze volgde het kleine beekje, in hoop dat ze uiteindelijk bij een roedel aan kwam. Honey stopte niet voordat ze dat doel berijkt had, ook al begon haar energie steeds meer af te nemen. Ze stopte even en keek om zich heen, er zwom een grote gans in het water met haar jongen. Ze had Honey nog niet gezien en zwom steeds dichter bij de kant. Honey volgde haar, ze sloop naar het grote beest toe. De gans zach haar opeens en schrok, ze vloog weg zonder haar jongen. Die waren nog te jong om te vluchte. Honey rende naar de kuikens toe, die waren volledig kansloos. Honey zach de angst in hun ogen, het was naar om hun te doden. Maar ze had lang niet gegeten en had daarom veel honger. Honey sprong in het water, ze zwom zo snel als ze kon. De kuikens waren in paniek en wiste niets meer te doen. Snel en behendig greep de pup een van de vogels vast, hij was niet veel kleiner dan zij en dus erg zwaar. Honey stond al snel weer bij de kant, ze sleepte de vogel naar het droge. Toen ze daar waren schudde Honey haar bruine vacht uit, er zat een soort vettig spul in waardoor ze goed kon zwemmen. Honey ging even voor haar prooi zitten om tot rust te komen. Toen ze weer wat rustiger was begon ze te eten. Het verse vlees gaf haar weer kracht en energie. Het voelde fijn. Voor een pup die al een tijdje zwoorf was ze in top conditie. Haar vacht had altijd nog die prachtige glans en haar lichaam was altijd nog zo gespierd. Hoewel het goed met haar ging ontbrak er iemand, iemand die voor haar zorgde. Honey trok het laatste stukje vlees van het bot af en ging daarna weer met een zucht zitten, het eten was snel op, waarschijnlijk zou ze morgen weer geluk moeten hebben. Ze wierp haar blik weer even naar de kleine gansjes. De moeder was inmiddels terug gekeerd en uit op wraak, ze kwam ook op het land en maakte zich zo groot mogelijk. Er klonk een luid gesis, plotseling kwam de gans in beweging. Ze gaf een paar pijnlijke klappen met haar vleugels. Honey schrok, ze rende snel weg om verwondingen te vermijden. De gans kwam achter haar aan. Honey moest ergens schuilen, ze keek paniekerig om zich heen en rende vervolgend naar een grote rots, daar zat een spleetje wat precies groot genoeg voor haar was. Paniekerig kroop ze er in. De gans bleef daar nog lang staan, maar gaf na een uur toch de moed op. Er rolde een traan over Honeys wang. Ze durfde niet meer weg. Uiteindelijk gaf ze de moed op en viel in een diepe slaap.

[flut, open voor de roedel leden van The Ancora Pack

Vanuit een boom bekeek Floor de pup. Het was een teef en ze zag er erg uitgeput uit, een gans zwom met haar jongen langs de kant van het beekje. De beesten hadden niks door, ze zwommen rustig naar de kant. Plots vloog de moeder luid klapperend weg, de jongen bleven achter, te jong om haar achterna te komen. De pup greep haar kans en sprong in het water, ze zwom naar de jongen en greep er een bij de nek. Snel zwom ze weer naar ze kant , waar ze haar prooi tevreden neerlegde. Het beest was niet veel kleiner dan het hondje, ze deed er zich goed aan en peuzelde het op. Verrukt likte Floor over haar lippen, maar ze moest het dier laten. Het hondje zag er erg mager en hongerig uit. De pup at het laatste stukje van een bot. Het geraamte van het beest lag er nog, er zat geen stukje vlees meer aan. Zelfs de spieren waren op gegeten. Plots hoorde ze geklapper, Floor keek wat het was en zag de moeder. Het dier had wraak in de zin en landde recht voor de pup, ze maakte zich groot en klapperde met haar vleugels. Doodsbang rende de pup weg, even bleef het staan en keek rond, toen sprong de pup weer weg en rende naar een rots. De pup rende een spleet in de rots in, daar bleef het zitten. Floor sprong uit de boom en rende naar de gans, die luid kwakend vluchtte. Ze wou niet dat haar jongen weer werden aangevallen en zwom snel weg. Zachtjes liep Floor naar het hol, toen ze er vlak voor stond hoorde ze een regelmatige ademhaling. De pup sliep, wist ze. Voorzichtig stak ze haar kop door de ingang, wat net lukte. De pup lag rustig te slapen, voorzichtig pakte Floor het bij haar nekvel en sleepte het naar buiten. Ze wou de pup niet wakker maken dus legde ze haar onder een boom neer, op het zachte mos. Floor ging er voor zitten en wachtte tot de pup wakker werd. Het rustige geruis van de bomen en het kabbelen van het beekje maakten een rustgevende omgeving. De vogels vloten vrolijk en de wind voerde verhalen mee, verhalen van ver weg. Floor begon zachtjes iets te roepen, niemand zou er iets van verstaan, bijhalve haar vrienden. Plots kwam er in de verte iets aan vliegen, het kwam steeds dichter bij. Allemaal kleuren vlogen haar richting in. Hoe dichter ze bij haar kwamen hoe duidelijker het werd wat het waren, bloemblaadjes. Ze piepte allemaal een mooi zacht deuntje, terwijl ze dat deden vlochten ze zich in elkaar. Zachtjes zong Floor mee, terwijl ze met haar hoofd op en neer wiegden. Tot er zich en deken vormden. Zachtjes vlogen de blaadjes naar de pup, voorzichtig gingen ze op het teefje liggen. Wat zou het kleintje hier doen? Ze was helemaal alleen..Zou ze gevlucht zijn?

Voorzichtig opende de pup haar kleine ogen, ze keek even verward om zich heen. Wat deed ze hier? Verbaast keek ze om zich heen. Plotseling zach ze een teef. Dat verklaarde alles. Ze had nu pas in de gaten dat ze onder een deken van bloem blaadjes lag, de pup schudde het van zich af en draafde vrolijk naar haar toe.'Heeft u mij hier gebracht mevrouw?' Vroeg ze netjes en vriendelijk. Er hing een aperte geur aan de teef, de geur van een roedel. Plotseling herkende ze de geur, het was de geur van de Ancora Pack, de roedel waar de pup ook in zat, haar thuis.'Ben, bent u ook van de Ancora pack? Ik zit ook in die roedel!' Zei ze vrolijk. De pup voelde zich geheel bij haar op haar gemak. Het voelde goed om bij een reodel genoot te zijn. Vol bewondering bekeek ze haar. Ze was duidelijk al veeeel ouder dan de pup, minstens 2 jaar. Honey was nog niet eens een jaar. Zij was pas 1 en een half maand oud. Dat was nog erg jong, daarom had ze bescherming nodig van een roedel zoals deze.

[Sorry voor mijn late reactie]

Trippelende pootjes lieten haar in de richting van de pup kijken, ze was wakker. Het dekentje lag op de plek waar de pup had gelegen. Enthousiast rende het beestje naar haar toe. 'Heeft u mij hier gebracht mevrouw?' De pup had duidelijk geleerd netjes te praten, misschien was het een mensen pup? Glimlachend keek Floor de pup aan. ' Eigenlijk ben je hier zelf gekomen, je hoeft mij geen u te noemen hoor. Floor is mijn naam.' Zei ze vriendelijk, het was haar moeder instinkt dat haar zo aardig liet klinken. Floor zou anders meteen hebben gevraagd waarom ze hier kwam en waar ze vandaan kwam, maar zo`n onschuldige pup zou niet voor niets vluchten. Ze zag de neus van het kleintje bewegen. 'Ben, bent u ook van de Ancora pack? Ik zit ook in die roedel!' Riep de pup blij uit. Wat? Verward bekeek ze de pup, ze moest er wel bij horen, anders zou ze er niet van weten. Dat was tegen de regels, een andere hond over The ancora pack vertellen. ‘ Ik zit bij The ancora pack ja.’ Antwoorde ze. ‘Maar waar kom je vandaan? Wat is er gebeurd? Je ziet er immers niet geweldig uit.’ Het kon kwetsend zijn, maar ze kon niet bij Lulu aankomen met een pup en zeggen dat die bij The ancora pack zat. Voorzichtig snuffelde Floor aan de pup, er zat een geur achter die van the dancing creek en de bergen. Een bekende geur, maar de andere geuren overmeesterde hem zo erg dat ze hem niet tuis kon brengen. Floor trippelde naar het deken en pakte hem op, toen ze terug was veegde ze de pup droog. Ze kon nog kou vatten, en dat moest je als hond niet hebben.

» finally found a pack [Only The seliona pack]
» Close to the nature {open}
» [ The Ancora Pack ]
» .: The Seliona Pack :.
» Hello? I, eeh, i want by the Selonia pack!