Hungry Like The Wolf

l Open l

Inouk staarde vanaf de steeg naar een mens die het over gebleven eten in de vuilnisbak gooide. Hoe konden ze zo iets lekkers nou weg gooien. Inouk splitste haar oren en toen ze niks hoorde schoot ze er op af en gooide hem om waarna ze haar snuit door het afval liet zoeken. Toen ze iets gevonden had nam ze het voorzichtig vast in haar bek en rende er vandoor toen de deur van het huis weer geopend was. Inouk hoorde een hoop gevloek maar bleef door rennen tot dat ze veilig was. Ze keek om haar heen om te zien of er andere honden waren en legde de stuk pizza op de grond neer en scheurde er een stukje vanaf en at het op. Toen ze de stuk pizza op had liep ze weer verder terwijl ze haar snuit schoon likte. Ze had al een week lang niks gegeten en had nog steeds een honger die ze probeerde te onderdrukken. Echter lukte dat niet altijd en ging ze maar rond zoeken in het vuilnis. Ze had geen andere keus. Ze kon moeilijk een winkel binnen stappen en daar eten weg kapen. Dat ging nou eenmaal niet en dan nog, het hoorde niet. Inouk liep weer een steegje in en liet zich op de grond zakken waarna ze haar kop op haar poten neer legde en voor haar uit staarde.

Normaal zou hij hier nooit komen maar hij had de laaste tijd weinig gegeten en was op zoek naar een hapje dat makkelijk te verkrijgen was. Zijn spierwitte ogen vielen op een vuilnisbak die omgewaaid was, waarschijnlijk door de wind. Rustig, maar behoedzaam liep hij op de vuilnisbak af. Een slotje. Dat was te verwachten, de meeste mensen hadden tegenwoordig een slotje op hun vuilnisbak zodat de straathonden, wasberen, katten er allemaal niet meer bij konden. Xyphon zag in zijn ooghoek een vuilniszak liggen, hij liep er op af en zette zijn tanden erin, binnen de kortste keren was ie open en kwamen er een paar kippenpoten uit, geen mens te bekennen dus pakte hij zijn buit rustig op en liep hij er mee weg. Een paar straten verder legde hij de stukken kip op de grond en begon de restjes vlees er af te scheuren. In zijn ooghoek zag hij een andere hond die haar kop tussen haar poten had gelegd, en een beetje lusteloos voor zich uit lag te staren. Een teef rook hij, een vrij grote hond al vond hij zelf. Xyphon liep er rustig op af, zonder te veel geluid te maken stond hij binnen de kortste keren voor de teef haar neus. 'Hongerig?' Zei hij op een Sarcastische manier waar naar hij afwachtte op wat de teef te zeggen had.

~ Moet nog inkomen, rpg niet zo vaak met hond ~

Inouk keek op toen ze iets hoorde en al snel zag ze een andere jonge hond. Ze keek hem met een scheve kop aan en zag dat hij eten bij zich had. Die heerlijke geur van kippen vlees bereikte haar neus en ze snuffelde wat met haar neus. Uit eindelijk legde ze haar kop weer op haar poten en hield het dier in de gaten. Ze zou het dier best kunnen aan vallen voor het eten. Maar ze deed het niet, grote deels omdat ze nog nooit kippen vlees had gehad en ook omdat ze wist dat er meerdere dieren waren die hongerige waren. Inouk liet een zucht horen en sloot voor kort haar ogen. Ze hoorde duidelijk de voetstappen van het dier maar bleef liggen en hield haar ogen gesloten. Waarschijnlijk liep het dier enkel weg. Maar nee dat deed het niet. Het kwam zelfs haar kant op. Inouk haar ogen schoten los en bekeek het dier wat voor haar neus stond. Ze liet zich op haar poten staan en keek op het dier neer. "Tegenwoordig is iedereen hongerig" Sprak ze waarna ze het dier weer bekeek en al snel merkte dat het een reu was. "Wat moet je?" Vroeg ze haast dreigend terwijl ze de boxer aan keek.

Xyphon had nog een tijdje gekeken hoe de teef daar lag tot ze ineens begon te praten. "Tegenwoordig is iedereen hongerig" had ze gezegt tegen hem, als antwoord op zijn vraag. 'Tja, je moet maar zien te overleven he, maar zo te zien heb jij niet veel te eten' Hij doelde op haar best wel schamele lichaam. Zijn mondhoeken ging omhoog, een korte grijns was te zien. "Wat moet je?" vroeg de teef quasi dreigend, maar Xyphon voelde er niet echt iets voor, zoiezo, hij was niet bang voor andere honden, wie dacht ze wel niet dat ze was. Xyphon ging met zijn kop iets hoger dan de teef staan. 'Wat ik moet? Dat gaat je ten eerste niet aan, ik ga en sta waar ik wil, en niemand houd mij tegen' zei Xyphon. Hij keek de teef even strak aan, maar in zijn ooghoek zag hij een oude prullenbak staan, hij liep op een klein drafje op de prullenbak af, gooide hem om, maar er zat niks in, geen zorgen, hij zal toch wel aan zijn eten komen, anders ging hij gewoon bij een van die oude dametjes langs in het park, die gaven honden zoals hij altijd wel een stukje van hun brood. Toen herrinerde hij zich de teef weer, hij liep op haar af en ging voor haar zitten. 'Zeg, wat moet jij hier eigenlijk' vroeg hij toen aan de teef, waarna hij afwachtte wat ze te zeggen had.