Playing around a misterious lake

Vier poten rende door het hoge gras heen. Gehijg was te horen. Dalak rende enthousiast op het meer af. Hij kwam vlak voor het meer tot stilstand. Hij keek naar het water voor zich en liet zijn hoofd zakken naar het water toe. Hij stak zijn tong uit en nam een aantal slokjes van het fijne koele water. Langzaam aan tilde hij zijn kop weer op terwijl hij zijn laatste slokje water door slikte. Zijn oren stonden nieuwsgierig naar voren terwijl zijn staart vrolijk wat heen en weer zwaaide. Hij tuurde over het meer en nu pas merkte hij dat het meer wat bedekt was met een lichte mist waardoor hij de overkant van het meer nooit zou kunnen zien. Dalak keek wat vragend naar de mist die zo een wat mysterieuze sfeer gaf. Dalak voelde een lichte bries door zijn vacht strijken en een rilling ging over zijn rug heen. Even staarde hij naar het meer maar ineens sprong hij op en keek hij vrolijk in het rond opzoek naar een ander teken van leven. Alsof hij zojuist helemaal niet over het meer had zitten nadenken.
Dalak merkte opeens een klein diertje op tussen het gras. Het kroop richting het water en wilde er vast en zeker ook in. Dalak ging wat door zijn voorpoten en keek richting het diertje, wat een salamandertje was, alsof het een prooi was. Ineens sprong hij op het diertje af en drukte hij zijn voorpoten erop. Hij haalde een poot vervolgens eraf waarna de ander langzaam aan volgde maar op dat moment was er niets te zien en hoorde hij naast zich een licht plonsje in het water. Dalak keek verbaasd opzij waar hij lichte ribbels nog in het water zag. Hij slaakte daarna een lichte zucht terwijl hij weer recht stond. Met een salamandertje zou hij niet kunnen spelen. Dalak keek dan ook weer even in het rond. Hij voelde zich totaal niet moe en hij moest zijn energie dan ook kwijt. Maar het was leuker als hij iets kon doen met iemand anders. Hij slaakte dan ook even een diepe verveelde zucht terwijl hij langzaam aan verder liep langs de rand van het water. Af en toe hoorde hij een kleine plons niet ver van hem vandaan. Hij zag dan ook kleine gedaantes van kikkers weg springen die merkte dat het grotere wezen dichter bij hen kwam. Dalak zette zich na even neer bij de rand van het water en ging met een poot lichtjes wat door het water heen. Hij dacht er over na om te gaan zwemmen. Maar aan de andere kant nodigde het meer je nou niet echt uit om er in te gaan zwemmen. Het water was zo diep donker en dan die wat vreemde mist er over heen. Dalak liet dan ook weer even een, dit keer wat diepere zucht horen terwijl zijn blik langzaam aan naar zijn spiegelbeeld ging die beneden hem was te zien in het water.

(Open voor iedereen.)

Inouk liet schudde met haar kop toen ze iets tegen haar oor voelde. Ze keek om maar zag niks. Ze bromde wat terwijl ze op stond en haar neus in de lucht stak zoekend naar eten liep ze verder terwijl haar oren heen en weer bewogen om alle geluiden op te nemen. Ze snapte niet hoe haar baasje haar dit aan had kunnen doen. Hoe konden ze haar nou uit huis zetten. Ze liep nou al een half jaar rond en elke keer keerde ze weer terug in hoop dat haar baasje weer naar binnen liet. Maar nee de katten die er gekomen waren, bleken belangrijker te zijn. Inouk ging zitten en gooide haar kop omhoog en begon luidt te huilen. Iedereen dacht dat ze een wolf was wat ze ook vaak grappig was. Maar nee dat was ze niet. Voor dat ze weg werd gehaald bij haar moeder vertelde ze een verhaal dat haar over over over en ga zo maar door ouders een wolf en een Duitse herder was. Natuurlijk kan ze blaffen, alleen deed ze het niet zo vaak. Waarom moest je haar ook niet vragen. Inouk schudde weer kort haar kop en besloot verder op pad te gaan. Het duurde niet lang tot dat ze bij een meer aan kwam. Ze keek met een schuine kop naar de hond die naar het water keek. Inouk snuffelde wat in de lucht en liep voorzichtig maar ook nieuwsgierig dichter bij.


- Ik weet hij is slecht maar dat komt omdat dit de eerste keer is dat ik met een dier rpg.-

Dalak liet zijn kop langzaam aan wat voor over zakken richting het water zodat hij ook dichter bij zijn spiegelbeeld kwam. Het zag er zoals hem uit maar dan wat donkerder en ribbeliger. Dalak glimlachte even wat waarna hij kalm een slokje van het water nam. Hij stond vervolgens recht en wilde besluiten om verder te gaan lopen maar gelijk op dat moment hoorde hij een huil. Dalak zijn oren stonden zo gelijk weer naar voren waarna hij om keek. Waar was dat ineens vandaan gekomen. Een glimlach verscheen dan ook op zijn mond. Het betekende iniedergeval wel dat er iemand in de buurt was en dat vond hij natuurlijk wel een leuk idee. Misschien was het iemand waarmee hij kennis kon maken. Al had de huil wel opvallend veel op die van een wolf geleken. Zou er een wolf zijn kant op komen? Niet dat Dalak daar van zou huiveren, hij zag nooit snel ergens het gevaar van in door zijn enthousiasme. Het kwam er af en toe dan ook wel op neer dat hij zo ergens op af stapte zonder echt over de consequenties na te denken.
Een oor van Dalak ging naar achteren zodra hij geritsel dacht te horen. Hij keek de omgeving rond en langzaam aan ontdekte hij een gedaante op. Dalak draaide zijn lichaam langzaam aan naar de gedaante om terwijl zijn oor weer naar voren ging. Hij ontdekte dat de gedaante een wolf was. Of althans zijn vermoedens waren dat het een wolf waren aangezien het dier er nogal veel van had kwa uiterlijkheden. Dalak zag dat het dier langzaam aan zijn kant op kwam. Dalak zijn staart ging gelijk wat heen en weer. ‘’Hey!’’ Begroette hij het dier enthousiast. Hij sprong er dan ook ineens naar toe, nadat zijn blik even over het dier haar lichaam heen was gegaan, en kwam voor het dier terecht. ‘’Wie ben jij? Ik ben Dalak!’’ Zei hij gelijk met een vrolijke glimlach tegen haar terwijl hij met een nieuwsgierige blik richting haar keek. Eigenlijk niet wetend wat voor karakter er achter het dier zat en hij voor het zelfde geld gelijk aangevallen kon worden, maargoed dat wachtte hij dan ook maar gewoon af. Hij bleef haar dan ook met een vrolijke houding aan kijken. Zijn oren die nieuwsgierig naar haar toe gericht stonden en zijn staart die enthousiast heen en weer ging.

(Geeft niet hoor, komt vanzelf. En zo slecht is die nou ook weer niet. =P)

Op lettend keek ze toe hoe de Mechelaar zich om draaide. De vrolijkheid van het dier liet haar wat achter uit lopen. Haar staart ging niet heen en weer maar het hing ook niet tussen haar poten of recht voor uit. Nee het hing gewoon naar beneden. De manier hoe de Mechelaar deed liet haar nog meer naar achteren lopen. Uit eindelijk bleef ze staan en keek het dier met een scheve kop en vol nieuwsgierigheid aan. Toen ze besloot dat het dier niks zou doen kwam ze wat ontspanner over en liet haar kop nog schuiner gaan. "Hallo Dalak." Klonk haar zachte stem. Ze snuffelde wat in de lucht en kwam voorzichtig wat dichter bij waarna ze nieuwsgierig aan hem rook. Uit eindelijk liet ze haar staart iets heen en weer gaan terwijl ze haar blik over hem heen liet gaan. "Mijn naam Inouk" Inouk liep weer wat achter uit en ging zitten terwijl ze de vrolijkheid van het dier op zich nam.


-Haha gelukkig maar-

Dalak bleef staan en keek met een wat schuine kop richting het dier. Zijn ogen stonden lichtjes wat niet begrijpend. Ze deed een paar stappen naar achteren zodat er nog best een afstandje tussen hen was. Vond ze zijn enthousiasme misschien niet leuk? Dalak liet zijn kop even wat omlaag gaan terwijl zijn oren naar achteren gingen. Hij had het niet slecht bedoelt. Hij zocht enkel gewoon iemand waar hij iets leuks mee kon gaan doen. Hij bleef dan ook even afwachtend naar het dier kijken terwijl hij zich maar op zijn plek stil hield. Het nam enkel zijn vrolijkheid dan ook nog niet af. Zijn staart ging nog gewoon wat heen en weer en langzaam aan gingen zijn oren ook weer wat naar voren toe. Hij merkte dan ook dat het dier net zo nieuwsgierig richting hem keek en een glimlach verscheen dan ook op zijn bek. Ineens bewoog het dier haar bek en begroette ze hem waarbij ze zijn naam uit sprak. Dalak zijn kop ging gelijk enthousiast en vrolijk omhoog. Hij merkte dan ook op dat ze een zachte toon in haar stem had wat wel lief over kwam vond hij.
Voorzichtig kwam ze dichter bij hem waarna ze hem ook wat besnuffelde. Dalak kwam met zijn kop dan ook voorzichtig wat dichter bij haar terwijl hij haar geur op snoof. Zijn blik ging daarna even naar haar staart die nu ook lichtjes wat heen en weer ging. Dat was een goed teken leek hem. Hij keek haar vervolgens weer in de ogen aan. Ze stelde zich voor als Inouk. ‘’Aangenaam Inouk, mooie naam’’ Zei Dalak met een glimlach tegen haar. Hij bleef gewoon staan terwijl zij ging zitten. ‘’Wil je een spelletje met mij doen?’’ Vroeg Dalak kalm aan haar terwijl hij een energieke maar ook wat uitdagende houding aan nam. Dalak kende Inouk misschien nog niet zo goed maar hij kon haar op deze manier juist leren kennen leek hem.

Ze zag duidelijk de onbegrijpelijke blik in zijn ogen. Maar reageerde er niet op, ze moest gewoon weten of hij te vertrouwen was. Nou ja dat ook niet meteen maar ze moest wel weten of hij haar aan zou vallen. Inouk keek toe hoe de Mechelaar zijn kop naar beneden bracht en zag zijn oren naar achteren gaan. Dat was een teken voor haar dat hij niks zou doen, en zijn enthousiasme hielp ook mee deels mee met haar besluit. Ze schudde kort met haar hoofd toen ze hem weer vrolijk zag zijn toen ze hem begroete. Toen ze zijn geur in haar op nam merkte ze dat hij precies het zelfde deed. Ze reageerde er niet op en snuffelde verder. "Dank je" Sprak ze zachtjes terwijl ze hem aan keek. Inouk reageerde enthousiast toen hij vroeg of ze een spelletje met hem wou doen. Ze ging gelijk staan en knikte met haar kop en nam ook een uitdagende houding aan terwijl ze hem met haar gele ogen doordringend aan keek. "Wat wil je doen?" Vroeg haar stem vrolijk. Terwijl haar staart wilder heen en weer ging.

Dalak zag dat ze even met haar kop schudde zodra hij haar weer zo vrolijk was. Dalak keek even vragend naar haar maar glimlachte daarna al snel weer naar haar. Nee Dalak zou Inou zeker niets doen. Dalak was geen hond met kwaad in de zin, nooit geweest ook. Hij zou niemand zonder een echt goede reden pijn kunnen doen. Misschien was hij af en toe ook wel té goed maar goed daar kon hij ook gewoon niks aan doen. Hij kon enkel heel erg kwaad worden als je hem iets flikte wat hem totaal niet aan staat. Langzaam aan leek het er dan ook op dat Inouk in zag dat hij alles behalve kwaad in de zin had. Daar was hij dan ook wel erg blij om. Zo bleef zijn vrolijkheid ook zijn goede staat houden. Nog even besnuffelde Dalak haar nog wat waarna hij zijn kop gewoon terug trok trok. Ze bedankte hem vervolgens voor het feit dat hij haar een complimentje had gegeven voor haar naam. ''Graag gedaan!'' Reageerde hij met een brede vrolijke glimlach op haar. Zijn enthousiasme en vrolijkheid was wat dat betreft ook niet zomaar weg te krijgen. Maar goed hij hield andere dieren daardoor wel te vriend, althans dat probeerde hij wel zoveel mogelijk.
Ineens kreeg hij onverwachts een enthousiasme reactie van Inouk. Ze leek het voorstel van een spelletje wel leuk te vinden. Dalak volgde haar bewegingen met zijn ogen toen ze een uitdagende houding aan nam. Ze vroeg hem vervolgens op een vrolijke toon welk spelletje hij dan wilde spelen. Hij merkte bij haar woorden dan ook op dat haar staart sneller heen en weer ging wat hem goed deed. Hij tikte haar ineens aan met een poot bij haar schouder. ''Tikkertje!'' Riep hij vrolijk uit waarna hij zich ineens omdraaide en er vandoor ging. Hij vond het erg leuk dat ze op zijn voorstel in ging. Hij hoopte dan ook dat ze dit spelletje goed vond, bij die gedachten keek hij dan ook even over zijn schouder om naar haar met een brede glimlach om te zien of ze instemde met het spelletje dat hij had gekozen. Hij hoopte dan ook dat hij hiermee een nieuwe vriendschap zou sluiten.

Door zijn vrolijkheid werd ze ook een stuk vrolijker en sprong nog net niet op en neer. Maar ze probeerde die vrolijkheid wat te onderdrukken wat niet echt heel erg goed ging maar het lukte haar. Ze voelde hoe Dalak haar bewegingen volgde en keek glimlachend naar hem. Ze had zin om te spelen, ze had het al een tijdje niet meer gedaan. Dus ze was echt benieuwd wat hij wou doen. Inouk keek hem vreemd aan toen ze zijn poot tegen haar schouder voelde. Ze keek hem dan ook beduusd aan toen hij er vandoor ging. Ze schudde kort haar kop en bleef even staan huilde een kort maar vrolijke huil uit en liet haar poten hun werk doen. Om sneller te gaan zette ze haar nagels in het zand en volgde hem met haar ogen. Haar bek stond wat los en ze hapte wat in de lucht waarna ze zich weer op Dalak richten en nog sneller rende dan ze al deed. Toen ze eenmaal dicht bij hem was en aan wou raken slikte ze een vlieg in waar door ze stopte en hem weg probeerde te krijgen. "Wacht even" Sprak ze zacht maar duidelijk en liep naar het meer toe en nam een paar slokken. Waarna ze het verfrissende water over haar snuit heen liet gaan. Wat had ze dit toch gemist. Inouk schudde haar kop waarna ze zich weer om draaide en haar blik over de omgeving liet gaan op zoek naar Dalak.

Dalak keek wat afwachtend om naar haar en minderde dan ook vaart toen ze niet gelijk achter hem aan kwam. Maar goed het was ook een hele onverwachte actie geweest van hem. Toen ze ineens een huil liet horen dreigde hij te stoppen. Hij had dan ook niet door dat het een soort blijk van haar vrolijkheid was. Dalak zijn vaart werd dan ook nog minder en hij keek vragend richting haar maar plotseling kwam ze ineens wel heel sneller op hem af. En het werd met de minuut sneller. Dalak keek even verbaasd waarna hij het snel weer op een rennen zette. Hij keek dan ook niet voor zich uit maar rende gewoon zo hard als hij kon verder. Hij wilde natuurlijk niet getikt worden maar omdat hij net wat langzamer was gegaan, en zij nu veel sneller had zij een betere kans om hem te tikken. Dalak zijn bek stond open en zijn tong hing al naar buiten. Hij hijgde wat door de inspanning. Een oor ging even naar achteren. Hij hoorde voetstappen naderen achter zich. Ze kwam dichterbij. Steeds dichter. Tot dat.
Ineens hoorde hij haar stem 'Wacht even' zeggen. Dalak keek om naar haar en remde dan ook af. Hij draaide zich om richting haar en keek even zwijgend naar haar toen ze richting het water ging en er een slok van nam. Was er iets mis of had ze gewoon ineens zin in wat water? Hij wist niet dat een vlieg haar bek in was gevlogen. Dalak liep langzaam aan richting haar en hield zijn kop wat lager. ''Is er iets mis? Of gewoon dorst?'' Vroeg Dalak met een wat flauwe glimlach aan haar en een nieuwsgierige blik in zijn ogen. Zijn staart ging nog wel wat heen en weer en wachtten dan ook af. Zijn hart ging nog wat snel door zijn enthousiasme van het spelletje. Na het drinken keek ze weer in het rond, waarschijnlijk zoekend naar hem. Hij deed dan ook een stap naar achteren. ''Kan je me nog te pakken krijgen?'' Vroeg hij vervolgens flauwtjes aan haar.

Door dat hij te lang stil stond had zij meer kans om sneller bij hem in de buurt te komen en maakte hier dan ook gebruik van. Ze grinnikte wat in haar zelf toen ze hem zag kijken naar dat ze gehuild had maar zo liet ze deels haar gevoelens horen en als men haar beter kende konden ze duidelijk horen wat ze er mee bedoelde. Ze blafte nou eenmaal niet vaak. Het was dan ook grappig toen hij het plots op een rennen zette. Waarschijnlijk omdat ze te dicht bij kwam en hij zich realiseerde dat hij stil stond. Zijn gehijg was duidelijk te horen voor haar en zelf moest ze ook licht hijgen door de inspanning. Die door haar lichaam heen gierde. Het voelde echt fijn dit. Alleen een nadeel door dat gehijg stond haar bek open waardoor er insecten in kon komen en dat gebeurde dan ook. Ze bewoog haar oren toen hij Dalak naar haar toe hoorde stappen maar negeerde het. Normaal zou ze licht grommen of in elk geval een waarschuwing geven. Ondanks dat ze liever vluchtte wou dat nog niet zeggen dat ze niet kon of ging vechten. Terwijl Inouk zijn stem hoorde nam ze nog snel een slokje waarna ze om keek. En naar zijn woorden luisterde. "Vliegje" Gaf ze als verklaring en ging verder met drinken. Toen ze Dalak uit eindelijk gevonden had kreeg ze een speelse blik in haar ogen terwijl ze hem aan keek en naar zijn woorden luisterde. Zonder ook maar een waarschuwing te geven zette ze het op een rennen en holde naar hem toe in hoop hem te kunnen rakken. Zodat zij niet meer als een gek achter iemand aan hoefde te rennen. Inouk deed automatisch haar bek weer los en hijgde het uit maar al snel sloot ze haar bek grote deels zodat er niet weer een vliegje in haar bek vloog.

Dalak wachtte op een verklaring van Inouk voordat hij het verder op een rennen zou gaan zetten. Zijn staart ging nu ook wat minder energiek heen en weer maar nog wel lichtjes aangezien hij het spelletje nog in gedachten had, die zou hij niet zomaar opgeven. Afwachtend keek hij richting Inouk. Uiteindelijk vertelde ze hem dan dat een vliegje de oorzaak was geweest van de korte stop in het spelletje. Dalak knikte eens begrijpend. ''Ow oke, een vliegje tikte jou eerder terug'' Grapte Dalak met een flauw glimlachje tegen haar. Dalak keek nog even kalm toe naar haar terwijl zij nog even verder wat water dronk. Dalak wachtte dan ook zo geduldig mogelijk op haar tot dat ze klaar zou zijn. Een wat flauw glimlachje was dan ook nog zichtbaar op zijn bek. Na het drinken leek ze hem te zoeken en uiteindelijk was haar blik op hem gevestigd. Dalak zag de speelse blik in haar ogen en een bredere glimlach werd weer zichtbaar op zijn bek. Waarschijnlijk zou het niet lang duren of het spelletje zou zich weer gaan voor zetten.
En dat gebeurde ook, plotseling rende Inouk weer zijn kant op. Dalak zijn ogen werden dan ook even groot waarna hij zich snel omdraaide en er vandoor ging. Enkel was het zo dat de meters tussen hen nou ook weer niet zo'n hele grote afstand was geweest. En door haar plotselinge handeling had ze nu waarschijnlijk een hele grote kans om hem te pakken te krijgen. Enkel wilde Dalak dat natuurlijk niet laten gebeuren. Hij probeerde dan ook zo snel mogelijk van haar weg te komen. Zijn bek stond al weer open en zijn tong hing al weer uit zijn bek. Maar het was enkel ook een teken van zijn energieke enthousiasme. Hij probeerde af en toe ook een plotselinge bocht te maken alleen hij moest dan wel oppassen dat hij niet recht streeks het water in rende. Even keek hij lichtjes om naar Inouk. ''Kan je me bijhouden?'' Vroeg hij met een uitdagende glimlach aan haar.

"Dat is niet eerlijk" Sprak ze uit. Het had hem ook kunnen over komen. Maar toch grinnikte ze en schudde kort haar kop. Het klonk best grappig dat wel maar dan nog het was niet eerlijk, dat vliegje deed niet eens mee. Zijn reactie was gewoon leuk toen ze er aan kwam rennen. Ze zag duidelijk dat zijn ogen groter werd en uit eindelijk begon hij te rennen. Maar hier door had zij al een soort voorsprong. Maar toch moest ze toe geven dat Dalak snel en behendig was. Ze volgde hem met haar ogen toen hij een bocht maakte en deed precies het zelfde. Vervolgens leek ze dichter bij te komen tot dat hij weer een bocht maakte. Inouk negeerde zijn vraag en dwongen haar poten sneller te gaan. Ze voelde duidelijk haar nagels in de grond boren ze maakte een bocht en rende nog harder en drukte uit eindelijk haar snuit tegen zijn zij aan. "Tikie" Sprak ze hijgend waarna ze hem nog een speelse tik tegen zijn zij gaf en er weer vandoor rende. Inouk draaide zich plots om en keek hem uitdagend aan. "Pak me dan als je kan" Sprak ze waarna ze even op sprong en vervolgens weer op de grond te recht kwam. Ze had het erg naar haar zin. Inouk draaide zich weer om en rende er weer van door.

'Dat is niet eerlijk' Hoorde hij achter hem. Dalak lachte even wat. ''Ik weet het, de vlieg was een stiekeme spion van mij'' Grapte hij weer tegen haar. Dalak hield er wel van om af en toe een wat droog grapje te maken gewoon om de lol er ook in te houden. Hij hoopte dan ook niet dat ze zijn woorden te serieus nam maar dat nam hij dan ook aan van niet. Vervolgens moest Dalak maken dat hij weg kwam door de voorsprong die Inouk nu had. Dalak rende zo snel als hij kon terwijl hij wat scherpe bochten maakte in een poging haar af te schudden. Toch wist ze goed bij te benen. Ze draaide zijn bochten goed mee en dus werd het nog moeilijker voor hem om te ontsnappen aan haar. Dalak hijgde en keek weer even om naar haar. Ze had geen antwoord gegeven op zijn wat uitdagende woorden, maar nu kwam ze dan ook steeds dichterbij. Dalak keek snel weer voor zich uit terwijl hij sneller probeerde te gaan maar veel sneller dan dit ging het waarschijnlijk niet worden. Dalak zijn oren gingen naar achteren, uiteindelijk hoorde hij Inouk haar voetstappen echt vlak achter zich en gelijk daarna voelde hij haar snuit in zijn zij gedrukt worden. Dalak kwam gelijk tot stilstand en keek gelijk om naar haar met een brede glimlach. ''Heb je me nu toch'' Zei hij even lachend tegen haar. Ze gaf hem nog een speelse tik waarna ze er gelijk weer vandoor ging. Dalak wilde haar achterna gaan maar bleef nog even staan toen Inouk zich ineens omdraaide. Dalak keek even wat vragend richting haar maar op dat moment daagde ze hem uit waarna ze plotseling er een sprong bij maakte. Dalak keek even verbaasd waarna hij weer even lachte. ''Wacht maar! Ik heb je zo te pakken!'' Riep Dalak haar dan ook gelijk achterna waarna hij het gelijk op een rennen zette, dit keer achter haar aan. Dalak vermaakte zich ook zeker weten zo. Hij ontdekte zo in ieder geval al dat Inouk een erg gezellig dier was.

"Jij vals speler" Sprak ze lachend. Als dat kon dan had ze er zeker ook gebruik van gemaakt. Maar dat kon niet. Dat wist ze donders goed. En dan nog welke vlieg wou nou in de bek van een hond belanden. Niemand toch? Nou ja als zij een vlieg was dan wou ze dat zeker niet. Dat was een ding wat ze zeker wist als ze een vlieg. Misschien had die vlieg wel te veel gedronken. Hoofd schuddend keek ze naar haar spiegelbeeld in het water. Vliegen konden niet dronken worden. Toch? Of had ze het nu helemaal verkeerd. Ach wat maakte het uit als een vlieg dronken kon worden dan moest die dat doen. Ze keek hem blij aan toen ze hem had getikt en merkte de vrolijkheid in zijn stem. Ze rende er als een gek van door in hoop dat hij haar niet te pakken zou krijgen. Natuurlijk niet te snel want anders moest zij weer achter hem aan rennen. "Dat had je gedroomt" Riep ze terug terwijl ze nog sneller probeerde te gaan wat haar dan ook lukte. Het was een heel tijd geleden dat het ze zo snel was gegaan en hier door werd ze dan ook moe. Ze hoopte dat als Dalak haar eenmaal te pakken had dat ze een kleine pauze in zouden lassen. Inouk keek even achter om en maakte een bocht in hoop hem in de war te maken en dat ze nog een grotere voorsprong zou hebben.

Dalak had even moeten lachen door de woorden van Inouk over de vlieg. ''Sorry, soms kan ik het niet laten om vals te spelen'' Reageerde Dalak even met een flauwe glimlach. Zijn blik ging even richting het meer. Hij zag een aantal vliegen er over heen vliegen. Dalak keek vervolgens weer terug naar Dalak. ''Vliegen luisteren gewoon zo goed naar mij, ik ben de vliegen fluisteraar'' Zei Dalak met een brede glimlach tegen haar terwijl hij even een poot in de lucht stak alsof hij een wonder was. Hij grinnikte daarna even lichtjes wat doordat hij zo wel weer een beetje een droge actie had maar goed hij kon er ook niks aan doen dat hij het leuk vond om van die droge grapjes te maken. Hij had daarbij dan ook wel aardig wat fantasie.
Nadat Inouk hem terug had getikt ging ze er snel vandoor. Dalak moest dan ook wel zijn best doen om haar bij te houden, was zeker niet traag. Nee ze had een erg goeie snelheid. Maar hij zelf kon er ook wel wat van. Dat maakte dan ook wel een leuke en gezellige uitdaging tussen hen beide. Dalak moest even lachen door Inouk haar woorden. ''We zullen zien!'' Riep hij dan ook terug naar haar waarna hij zijn pas ook nog wat versnelde zodra hij in de gaten kreeg dat zij dat ook deed. Stukjes gras vlogen af en toe in de ronde door dat het los raakte door hun wilde en speelse geren. Plotseling maakte Inouk een bocht en daardoor moest Dalak dan ook even een overschakeling maken maar uiteindelijk rende hij weer achter Inouk aan zo snel als hij kon. Hij kwam dan ook langzamerhand steeds dichter bij, bij haar. Hij begon dan ook moe te worden dus hij hoopte dat hij het nog af kon maken voordat hij echt niet meer kon. Zodra hij nog wat dichter bij Inouk kwam tilde hij zijn voorpoten op en zette hij af met zijn achterpoten af. Hij sprong zo naar Inouk toe en tikte haar bij haar zij aan. Hij remde daarna al snel af en hijgde wat. ''Wat dacht je van een pauze?'' Vroeg hij met een flauwe glimlach aan haar die op dat moment hetzelfde dacht als waar Inouk aan had gedacht.

Inouk keek hem aan en schudde weer kort haar hoofd. Hij was een gekke maar grappige hond. Eigenlijk was ze best wel blij dat ze naar hem toe gekomen was. Als ze dat niet had gedaan dan was ze nu wel heel erg verveeld. Maar gelukkig had ze het niet gedaan. Inouk zakte wat door haar voorpoten waar door ze boog en keek naar Dalak. "O machtige vliegen fluisteraar. Kunt u die vliegen uit mijn buurt halen" Sprak ze met een lief en onschuldige toon in haar stem. Natuurlijk maakte ze maar een grapje en wist dat hij dat gewoon niet kon. Maar als hij het wel kon was misschien lukte het dan. Ze hoorde duidelijk dat Dalak ook sneller ging en probeerde hier door nog sneller te gaan. Helaas was dit toch haar limiet en kon ze niet sneller. Toen Inouk niet meer kon ging ze wat langzamer en al snel voelde ze de poot van Dalak tegen haar aan. Ze was getikt. Inouk minderde vaart en hijgde het uit toen ze dan ook stil stond. Inouk liet zich zakken op de grond en knikte met haar kop. "Graag" Sprak ze waarna ze op stond en langzaam naar het meer liep en haar snuit in het verfrissende water liet zakken. Ze baalde dat je niks in het water kon zien anders was ze er zeker in gaan zwemmen. Inouk liet zich toch zakken en voelde het koude water tegen haar vacht aan waar door ze lichtjes zuchtte. "Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik blijf hier nog wel even liggen." Sprak ze hijgend.

Dalak keek even vragend richting Inouk die ineens door haar voorpoten ging en zo voor hem leek te buigen. Maar door haar woorden begreep hij het algauw. Langzaam aan verscheen er een brede glimlach op zijn mond waarna hij zijn borst vooruit zette alsof hij een koning of een of andere superheld was. ''Ik zal mijn best doen my beautiful lady'' Zei Dalak tegen haar alsof hij een meisje echt uit grote nood zou helpen. Hij gaf er dan ook wel onbewust een complimentje bij maar goed niet dat dat verkeerd kon zijn toch? Daarna was ze er dus vandoor gegaan en hij was haar achterna gegaan. Het duurde even maar daarna had hij haar ook te pakken. Daarna stelde hij voor om een pauze te nemen en daar leek ze zeker geen moeite mee te hebben. Dat had Dalak dan ook helemaal niet. Hij liep dan ook wat te hijgen terwijl zijn tong aan de zij kant van zijn bek er wat uit hing. Zij liet zich dan ook zakken en Dalak zette zich met zijn kont dan ook even in het gras neer. Hij keek even hijgend omlaag naar het gras waarna zijn blik om naar Inouk ging die richting het water ging en wat ging drinken. Dat vond Dalak dan ook geen slecht idee. Kalm stond hij op en kwam hij naast haar staan. Hij liet zijn kop dan ook omlaag naar het water toe zakken. Hij nam een paar slokjes uit het water. Genietend sloot hij zijn ogen even door het fijne koele water dat tegen zijn tong aan kwam. Uiteindelijk tilde hij zijn kop weer op terwijl hij wat begon te kalmeren. Zijn oren stonden naar voren en hij keek nieuwsgierig naar Inouk die het water in ging. Hij glimlachte even wat door haar woorden. ''Wat verkoelend water kan ik ook wel gebruiken'' Reageerde hij dan ook met een glimlach op haar waarna hij langzaam aan ook in het water kwam en het heerlijke water tegen zijn vacht voelde. Er was dan misschien nauwelijks wat te zien maar dat maakte het koele water niet minder fijn. Hij ging even met een voorpoot door het water waarna hij ineens wat water naar haar toe spetterde. Hij lachte dan ook even vrolijk naar haar.