Lazy days {Jayson}

Blegh, weer een nieuwe dag. De reu liet zijn kop op zijn lange voorpoten neervallen. Zijn twee ogen keken verveeld voor zich uit. Waarom ging altijd alles zijn gangetje. Er gebeurde bijna nooit wat in zijn leven. Oreo rolde zijn lichaam zo dat hij op zijn rug te liggen kwam. Een felle ochtendzon scheen in zijn ogen. De reu kneep zijn kijkers tot spleetjes. Ah, dat was al iets beter. Oreo ademde diep in en weer uit. Zijn lichaam was nog steeds niet helemaal wakker. Zijn geest daarin tegen juist weer wel. Een lange vermoeide gaap verliet zijn keel. De grote reu draaide zich weer op zijn buik. Ademen ging nu een stuk makkelijker. Ugh, de hitte was nu al onuitstaanbaar. Een dikke bromvlieg zoemde rond de kop van Oreo. Loom haalde hij een keer uit naar het zwarte insect. Mis. Jammer dan, maar veel zin om het diertje te doden had hij ook niet. Vandaag was serieus zo'n dag waarop de reu alleen maar lag en sliep. Oreo tilde zijn kop langzaam op. Misschien moest hij toch maar in beweging komen. Anders lag hij hier like forever. En het eeuwige leven had Oreo helaas niet tot zijn beschikking. Een chagrijnige zucht ontstond in zijn longen en uitte zich buiten het lichaam van de jonge reu. Hij wilde Fade, zijn best friend, om zich heen hebben. Met zijn makker kon hij tenminste nog een beetje lol hebben. Oreo rekte zijn stijve spieren languit uit. Daarna was zijn vacht aan de beurt. Om tijd te doden maakte hij die van kop tot staart helemaal blinkend schoon. Er kwamen bijna van die glansdingens van hem af. Oreo keek even om zich heen. Vaag wist hij waar hij zich bevond. Forever Lost, spookte door zijn kop heen. dat irritante stemmetje moest hem eens met rust laten. He doesn't at the moment. De reu zag allemaal mensen voorbij komen. Dik en dun. Oud en jong. Man en vrouw. Whatever. Het waren allemaal mensen. Niet interessant genoeg om de hele dag naar te kijken dus. Langzaam zette Oreo zijn lijf in beweging. Sloom liep hij door de winkelstraten. Af en toe bleef hij bij de bakker of een café hangen, in de hoop dat hij misschien nog wat kon schooien. In de verte doemde een klein ding in de vorm van een worst op. Oreo kneep zijn ogen tot spleetjes. Eenmaal dichterbij bleek het een lichtbruine/oranje pup te zijn. Een gesprekje kon nooit kwaad. "Hey kid, what's up?" grapte de grote reu. Ja, hij begreep de jeugd van tegenwoordig als de beste. Oreo plofte neer op de stenen straat. Wachtend op een antwoord.

-Alleen Jayson, sorry voor flutje-