Looking around (open voor de faithful prayers)

Amillio liep lang het meer. Verderop had zich een andere roedel gevestigd genaamd the outlanders. Ze rolde met haar ogen, als ze maar niet dachten beter te zijn dan de faithful prayers. Amillio was trouw aan haar roedel, en ze was ook wan plan dat voor altijd te blijven. Niets was zeker want ze wist niet hoe ze in de toekomt zou denken, alles kon veranderen, maar Amillio was niet zo'n soort hond en kon zich prima trouw blijven aan deze roedel. Ze had veel vertrouwen in de faithful prayers en toen gezegt werd dat iedereen elkaar als broeders en zusters zou zien kreeg ze alleen maar meer vertrouwen. Helaas was er nog geen band tussen haar en de roedel maar dat zou wel komen, ze kende elkaar pas net. Amillio blafte een keer luid op haar roedel te laten weten waar ze was en ook hoopte ze dat er ook wat honden uit haar roedel zouden komen. Gewoon wat kletsen en elkaar beter leren kennen zodat je weet bij wie je in de roedel zit en met wie je te maken krijgt. Amillio was wel heel blij dat er veel husky's waren, soortgenoten zijn gewoon altijd leuk. Ze hoorde opeens iets achter haar in de bosjes. Ze stopte met lopen en begon te grommen als waarschuwing dat ie haar niet moest laten schrikken. Toen ze zich omdraaide rende er een coyote uit de bosjes, wat moest die nou daar? vroeg ze zich af. Weer blafte ze hard maar iets minder hard. Ze liep naar het water en ging erin staat wachten tot er een Faithful prayer kwam om met haar te kletsen. desnoods de leider, het maakte haar niet uit.

Oke Anael wist dat het niet slim was om op het gebied van een andere roedel te komen, maar he. Zij is alleen maar slim als ze daar zin in had. En nu had ze zin om eens roekeloos te doen. Een sluwe gemene grijns sierde haar lippen. Yep nu ging ze roekeloos over het gebied van een andere roedel lopen. Lekker gezellig. De leider van haar roedel was een intersante hond. Anael had vele soorten honden tegen gekomen maar nog nooit een gelovige en dat had zeker weten haar zintuigen doen jeuken, ze was nieuwsgierig geworden hoe hij dacht en hoe hij bewoog en wat hij anders zag in zijn ogen dan de ongelovige honden. Maar dat was niet de reden dat ze in de roedel van hem was gegaan nee. Er waren er nog andere maar op dit moment had ze niet echt veel zin om die nu allemaal weer in haar gedachten op te sommen. Ze had wel iets beters te doen. Zoals opletten of ze niet een van die hondjes van de outlanders tegen zou komen. Die zouden dan eens moeten doen alsof ze boven haar stonden, ze zouden de woorden nog niet kunnen zeggen of ze had hen al aangevallen. Maar Anael weet zeer goed dat een overheid verloren kans zou zijn geweest. Zelfs de domste hond zou moeten weten dat je tegen meerderheid niet zou kunnen weten. Toch zou ze niet met de staart tussen haar poten weg rennen, niet zonder een gevecht. Terwijl Anael hier zat voorbij te trippelen en haar ijsblauwe ogen de omgeving scande, hoorde ze oppeens het geblaf van een andere hond een de roedel waar ook zij inzat. Een geamuseerde grijns sierde haar lippen, dus er was zo te zien nog iemand anders die eens roekeloos wou doen. Dit word nog gezellig. Anael draaide meteen een halfe draai en volgde eerst nog het geluid en toen dat was verstopt gebruikte ze haar neus om de geur van de teef de volgend. Een husky. Wel een mederas. Nog beter zelf. Haar dag was nu toch ng interesant geworden. Weer hoorde ze het geblaf maar nu wel wat stiller. Toen Anael de geur van haar schaduw rook wist ze dat ze er bijna was."Ah hallo, medegenoot" Sprak Anael grijnzend toen ze vanuit een ander bosje dan de coyote tevoorschijnt kwam."De naam is Anael" stelde ze grinnikend zichzelf voor.

Uit een ander bosje kwam een husky, die ze nog niet had ontmoet. "Ah hallo, medegenoot"Zei de teef grijnzend en dat viel bij haar even op de verkeerde plaats. Amillio gromde zacht en hield daarnaar gelijk op, het was echt een kleine korte zachte brom die niet heel veel slechts betekende, maar even om de husky te laten weten dat het verkeerd viel. "Oh, ben jij een Faithful Prayer dan?"Vroeg ze met twijfel. "Amillio hou op, nu geen ruzie maken." Zei ze tegen zichzelf in gedachte. Toch wou ze gewoon even laten weten dat ze op moest passen. Tuurlijk had de husky het niet zo bedoeld maar toch vond Amillio de manier waarop ze grijnsde geen aangename manier voor een mede roedelgenoot. "De naam is Anael"stelde ze zichzelf voor, maar weer viel het verkeerd in Amillio's gedachte. "Nou, ik ben Amillio, aangenaam"Zei ze een beetje kortaf, wat eigenlijn niet de bedoeling was want ze wou geen ruzie, niet nu. Ze besloot nu wat minder geirriteerd te doen. "Waarom heb ik jou eigenlijk nog niet eens gezien?"Vroeg ze aan de teef die de naam Anael droeg. Deze keer zei ze het heel kil en keek haar grijnzend aan terug.


[sorrie voor zo'n korte post ^^]

Anael hoorde de teef grommen. Niet bedreigend natuurlijk maar Anael wist wel. Maar ja...zo was Anael nu eenmaal. Vele hadden geprobeerd haar te veranderen, iedereen was gefaild en sommige met hun leven. Anael stond erom bekend dat ze nogal soms een opvliegerig type kan zijn. Maar naar medegenoten doet ze niets. Oh, ben jij een Faithful Prayer dan?"Vroeg ze met twijfel. Anael keek de teef met haar ijsblauwe ogen aan."Ja maar nog niet zo lang" Sprak Anael rustiger en de sluwe grijns was van haar lippen verdwenen. "Nou, ik ben Amillio, aangenaam"Zei ze een beetje kortaf. Anael moest ook even een grom onderdrukken, omdat ze wist dat het eigenlijk Anael haar eigen fout was deed ze het dus niet."Aangenaam" Reageerde ze rustig. En zwipte even met haar staart terwijl ze de omgeving strak in de gaten hield. Je kon vaak van die bespieders hebben. Niet dat ze ongezien dichterbij zouden komen, want de geuren van de schaduwen waren zelfs sterker te ruiken dan de geur van de hond zelf. "Waarom heb ik jou eigenlijk nog niet eens gezien?"Vroeg ze aan Anael. Deze keer zei Amillio het heel kil en keek haar grijnzend aan terug. Anael haalde nonchalant haar schouders op. "Ik zit zoals ik al zei er nog niet zo lang in." Sprak ze rustig."En ik had op het moment nog geen tijd om naar de bijeenkomst te gaan, best wel jammer" Zuchtte ze, ze had iedereen wel willen ontmoeten."Maarja." Haalde ze haar schouders zuchttend weer op."Maar nu heb ik teminste er al een ontmoet" Grinnikte Anael terwijl ze naar de teef Amillio voor haar keek."Hoe zijn de andere roedelleden eigenlijk?" Vroeg ze toen maar, misschien wist deze teef meer dingen waardoor Anael meer te weten kwam want niks weten zorgde ervoor dat ze geirriteerd raakte. Kennis bijeen krijgen was de favoriete hobby van de husky Anael. Daarom is ze ook niet snel meer te doen verassen.

-maakt niet uit, het is een wonder dat de mijne van de eerste keer al zo lang is >.< -

"Ja maar nog niet zo lang"Zei Anael rustig. He He dat was beter. "Welkom dan"Knikte ze naar de teef met een glimlach. Het voordeel was wel dat Amillio nu niet meer het enige vrouwtje was in de roedel, en daar was ze best blij mee, iemand om me te kleppen. Ze glimlachte scheef naar Anael. "Aangenaam"Had ze terug gereageerd, al wat rustiger. Amillio knikte weer. Amillio keek even om haar heen of daar misschien nog anderen waren, maar het leek erop dat ze alleen waren. "Ik zit zoals ik al zei er nog niet zo lang inAmillio kreeg nu al meer vertrouwen in de teef Anael. "En ik had op het moment nog geen tijd om naar een bijeenkomst te gaan, best wel jammer"Amillio keek nu al vriendelijker naar Anael. "Komt nog wel meid. Ik ben al blij dat ik niet meer het enige teefje ben"Ginnegapte ze naar Anael, ze had het gevoel dat ze wel goede vrienden kon worden met haar en dat Anael meer op haar leek als ze dacht. Ze zat diep in gedachten voor heel eventjes. En ze hoorde 2 zinnetjes niet zo goed omdat ze zo in gedachten zat. Hoe zijn de andere roedelleden eigenlijk?" Dat vond Amillio nou een leuke vraag en ze grinnikte. "Oke hou je vast meid.


[NOG NIET KLAAR, ik maak de post morgen af moet nu echt slapen]