[ Nikita ]

[ Cynisch | Eenzaam | Gesloten | Onafhankelijk | Pessimistisch ]

[ Cynisch ] Door Nikita haar verleden is ze erg gehard tegen de wereld en lijkt ze harde woorden nog maar amper op te merken. Het komt over als een briesje in haar gezicht, een zacht en zielig briesje dat niets kan. Verder kan ze zelf ook wel wat gemene woorden spreken en sarcastische opmerkingen maken is haar hobby. Soms zijn ze zelfs zo sarcastisch dat men denkt dat ze dom is, wat haar overigens ergens wel irriteert omdat zij niet degene is die dom is maar de persoon die het niet snapt.

[ Eenzaam ] Nikita heeft nooit iemand gehad om lief te hebben en heeft ook nooit dat hele gevoel ervaren. Ze heeft nooit liefde ontvangen en heeft het daarom ook nooit gegeven. Door het feit dat ze nooit iemand heeft gehad voelt ze zich ergens best eenzaam en ook dit probeert ze te verbergen achter haar cynische gedrag. Echter voelt ze er de behoefte niet voor om iemand in vertrouwen te nemen, ze vertrouwd immers toch niemand.

[ Gesloten ] Ondanks het feit dat Nikita met alle liefde vervelende opmerkingen maakt, geeft ze niet snel iets prijs van zichzelf. Ze verstopt zichzelf een beetje achter haar cynische gedrag en laat vrijwel nooit blijken hoe het echt zit. Het zijn haar problemen en van niemand anders, de rest mag zich er dus gewoon niet mee bemoeien. Doe je dat wel, in de vorm van een simpele vraag naar haar verleden, dan zal je afgesnauwd worden zoals je dat nog nooit bent geweest.

[ Onafhankelijk ] Ondanks het feit dat Nikita een tijd in een kooi heeft geleefd, afhankelijk van het voedsel dat mensen haar gaven, weet ze wel hoe ze haar mannetje moet staan. Ze heeft lang genoeg alles zelf moeten doen en omdat er nooit echt iemand was geweest die echt om haar had gegeven had ze ook niemand om zich aan vast te klampen, bij wijze van spreken. Ze deed alles in haar eigen tempo en dat doet ze nog steeds. Ze is ervan overtuigd dat ze de gehele wereld in haar uppie aan kan en niemand nodig heeft.

[ Pessimistisch ] Het gezegde pluk de dag bestaat niet meer voor Nikita en als ze al iets zou plukken zou ze het ’t liefst kapot willen trappen of verslinden. Als kleine pup had ze wel geprobeerd om nog iets positiefs ervan te maken, echter was de invloed van al het negatieve om haar heen zo sterk dat ze uiteindelijk maar zo pessimistisch werd als wat. Samen met haar negatieve gedachtes over werkelijk alles en haar sarcastische opmerkingen is het wel duidelijk dat ze de wereld om zich heen gewoon stiekem haat.

Nikita heeft haar ouders, of mogelijke broertjes of zusjes, nooit gekend. Ze is geboren bij een fokker en dan het soort dat alles doet om geld te verdienen. Kleine kooien, slechte omstandigheden en weinig voedsel voor de arme dieren. Nikita werd vrij snel verkocht en mocht op die leeftijd niet eens weg van haar moeder, maar de eigenaren wilden geld en ze was maar een pup. Natuurlijk zou iedereen het beste voor de kleine pup wensen, maar alles werd alleen maar erger.
Ze kwam terecht bij mensen die meededen aan hondenwedstrijden. En dan het soort waarbij de honden moesten vechten tegen elkaar, daar ging het allemaal om. Ze werd alleen in een kooi gezet, kreeg zo nu en dan maar wat te eten. Ondanks dat ze in het begin niet goed instaat was om te eten, haar tanden waren nog niet vergenoeg ontwikkeld, vond ze uiteindelijk wel een manier om alles weg te werken. Ondanks dat het ongelofelijk lastig was. Als kleine pup bleek al dat er iets niet klopte, altijd als mensen in de buurt kwamen zonder eten kregen ze hoofdpijn, of ze kregen ergens kramp of zo. Echter waren het maar kleine kwaaltjes, maar zodra ze weer op enige afstand waren van de pup ging alles weer oké. Gelukkig waren de mensen te dom om zich te realiseren dat het om iets ernstigs ging.
Langzaam werd ze een soort van getraind, met harde hand. Ze werd omgetoverd tot een echte vechtmachine, verslond alles wat op haar pad kwam. Blafte luid naar alles wat er in haar buurt kwam en die blik in haar ogen betekende maar één ding: haar lust naar bloed; naar de dood, kon nergens anders aan denken. Ze begon niet alleen een bedreiging te worden voor andere honden, maar ook voor mensen. Daarbij ontwikkelde haar Force zich ook steeds beter, gebruikte hem indien dit nodig was. Soms gewoon om te kijken hoe de ander verging van de pijn, vond dat altijd erg amusant om naar te kijken.

Na een lange tijd, toen Nikita zo ongeveer twee en een half jaar oud was werd de hele bende opgerold en alle honden werden opgenomen in een soort van rehabiliteer center. Het bleek al snel dat Nikita een van de ergste gevallen was, niets mocht bij haar in de buurt komen of ze beet het voorwerp, of zelfs de persoon zelf. Ze wilden haar eerst laten inslapen, maar iemand bood aan om haar mee naar huis te nemen en het toch te proberen. Er viel niet echt veel te verliezen, dus deze persoon kreeg zijn zin en nam Nikita mee naar zijn huis.
Langzaam, met kleine stapjes, wist de persoon haar vertrouwen te winnen. Gaf haar de naam Nikita zelf, tijdens al dat hondengevecht gedoe had ze nooit een naam gekregen. Het betekende de overwinnaar. Hij vond deze naam wel geschikt voor de hond aangezien ze toch alles had overwonnen na al die tijd en nu zelfs al die traumatische ervaringen leek te overwinnen. Echter had hij het mis.
Zodra er een ander persoon, of hond, in de buurt kwam van de teef begon ze weer te blaffen en zich letterlijk te lanceren, ondanks dat ze aan de riem zat. Ze moest en zou de ander verslinden. De conclusie werd getrokken dat het echt niet meer goed ging komen met haar en met veel spijt stemde de man, die haar zodoende had gekalmeerd, in. Wanneer ze bij de dierenarts kwam, met muilkorf en al, ontdekte ze alles. Het voelde als verraad, die aardige man had tegen haar gelogen! Ze had zijn woorden niet kunnen verstaan, maar ergens had ze de conclusie getrokken dat hij zei dat het goed ging komen. Dat ze eindelijk een zorgeloos leventje kon leidden, maar nee: het was allemaal een leugen geweest.
Wanneer ze de spuit zag activeerde ze haar Force en wist zo te ontsnappen van de dierenarts, rende zover als ze kon om het leven als zwerfhond te gaan leidden. Echter had alles wel zijn mentale littekens achtergelaten, zo wantrouwde ze alles en iedereen. Alles kon maar beter bij haar uit de buurt blijven, want anders ging het nog mis.

Ze zwierf zeven maanden rond, raakte gewend aan het eenzame leven. Nu is ze aangekomen in Boundless en verblijft er tijdelijk omdat ze het eventjes beu is om zoveel te lopen.

[ Bouw ] Nikita is slank maar sterk gebouwd. Ze heeft vele littekens over haar lichaam verspreid door het vele vechten vroeger, maar haar lange vacht verbergt de meeste. Ze kan erg snel zijn en haar tegenstander gemakkelijk uit evenwicht brengen met haar snelle bewegingen, maar ze kan zich ook zonder enige problemen op iemand storten, want ze is niet de kleinste.

[ Donkerbruin ] Nikita heeft niet zo’n super grote ogen, gewoon normaal gevormd en een tikkeltje amandelvormig. Ze zijn donkerbruin en lijken meestal zwart in het donker. De reflectie van het maan en zon licht kan er wel erg mooi in zijn en geeft hun echte kleur weer.

[ Wit ] Nikita haar heeft een dubbele vacht die wit kleurig is. Hij is aan de lange kant en geheel wit. In de schaduw is het een beetje geel, crème kleurig. Het is niet spierwit, maar wel wit genoeg om zich goed te verstoppen in de sneeuw. Haar vacht wordt overigens wat donker wit als deze nat wordt. Ondanks alles is haar vacht goed onderhouden.

= Kennis
= Vriend
= Goede vriend
= Verliefd op -
= Geliefde
= Veracht/Verafschuwen

NONE YET.