»S.K.Y.E.~lor.

Skye is een verbitterde jonge hond, door haar verleden ziet ze -bijna- nergens meer vreugde in. Een gesprek starten zal ze niet gauw doen, en wanneer een ander er een start zal ze kort en venijnig reageren. Ze houdt er niet van om voor de voeten gelopen te worden, wanneer ze denkt dat iets tijdverspilling is zal ze het snel afkappen en haar eigen gang gaan. Als er iemand de baas over haar probeert te spelen heeft diegene heel veel pech dat Skye haar force goed onder controle heeft en zal Skye de overhand nemen. Ze vind het leuk om onschuldige pijn te doen met haar force, een zeer slechte eigenschap. Natuurlijk heeft ze ergens diep van binnen ook wel een hart, maar het is erg moeilijk om daar in de buurt te komen. Alleen hele bijzondere honden kunnen er voor zorgen dat Skye om ze gaat geven. Ook houdt ze er niet van om haar emoties te tonen, daarom doet ze dit bijna nooit. Een goed gesprek met Skye is vrijwel onmogelijk, hoewel ze af en toe ook wel zin heeft in wat contact. Toch blijft ze over het algemeen in de schaduwen leven, onzichtbaar voor anderen.

Once in, never get out…
Skye werd geboren in de ghetto van New York, het was absoluut geen perfecte plek om op te groeien. Het leven op straat was hard. Al op zeer jonge leeftijd sloot Skye zich aan bij The Ghetto’z, de meest gevreesde pack in New York. Waarom ze zich hierbij aansloot? Ze had genoeg van dat brave gedoe van haar siblings, van haar ouders en van haarzelf. Ze wilde hoger staan dan anderen, beter zijn, gevreesder. En dat werd ze, ze begon laag, met weinig respect, weinig voedsel. Maar met de dag begon ze zich omhoog te werken, naar de top van de top. Als pup werd ze niet gestraft, maar ze begon te groeien en werd ouder en vooral gevreesder. De haat naar haar familie begon te groeien, zij hadden nooit goed voor haar gezorgd. Ze had altijd haar eigen boontjes moeten doppen. Nooit werd ze gerespecteerd. En dat begon haar pas op te vallen bij The Ghetto’z, die wel op haar lette. Uit blinde woede was Skye naar haar geboorteplaats gerend, enkele straten verderop. Daar trof ze haar Moeder samen met 2 siblings aan. Skye begon te schreeuwen, ze leek buiten zichzelf te treden, niet meer die kalme Skye. Een bloederig gevecht ontstond, haar kaken en messcherpe tanden kwamen hard aan bij haar siblings en niet veel later vonden zij de dood. Voor haar moeder nam Skye wat meer de tijd, die smekend in een hoekje stond te bibberen. Ook zij werd vermoord door de bloeddorstige Skye, die naast haar moeder op de grond was gaan liggen. Toen ze gekalmeerd was merkte ze pas wat ze haar familie had aan gedaan. Toch bleven haar ogen kurkdroog, het enige wat over bleef was zelfhaat. Met een leeg gevoel ging ze terug naar The Ghetto’z.

Get over it, I said to myself…
Skyes actie werd zeer gewaardeerd door de Alfa van The Ghetto’z, Skye werd beloond met een hogere rang. Maar dat gevoel bleef nog aan haar knagen, ze probeerde het weg te stoppen, het te vergeten, tevergeefs. Skye besloot haar focus op de pack te leggen, maar haar leven als Prowz beviel haar toch niet zo goed als ze had gehoopt. Van een sociale hond veranderde ze in een teruggetrokken verbitterde jonge teef, niks gaf haar meer vreugde. Op een avond besloot ze ervandoor te gaan, ze had genoeg van de ghetto, van het straatleven en van de roedel. Wegkomen was nog een grotere klus dan ze had gedacht, ze wist dat er Sneaky’z rondliepen, en ze wist wie het waren. In de schaduwen van de flats en vuilcontainers observeerde ze ieders patroon. Na enkele nachten wist ze hoe ze weg zou kunnen komen. Met de nodige voorzichtigheid bracht ze zichzelf buiten de ghetto's van New York.

That’s how it is…
Skye wist zichzelf in veiligheid te brengen, door de drukke straten van New York kwam ze uiteindelijk buiten de grote stad terecht. Daar zwierf ze over de velden en door de bossen, af en toe kwam ze een kleine stad of dorp tegen, het was daar makkelijk om aan eten te komen. De tijd dat ze alleen was kwam ze er ook achter dat ze een force had, ze begon klein. Bij muizen en ratten, daarna eekhoorns en andere grote knaagdieren. Het werd steeds makkelijker, tot ze uiteindelijk beesten zo groot als herten kon sturen. Toen Skye ongeveer twee en een half jaar oud was kwam ze een klein groepje honden tegen, zij vertelden over een plaats genaamd Boundless. Zij zouden er naartoe gaan, ze kreeg de keus om mee te reizen. Door de verhalen van de 3 honden werd Skye nieuwsgierig, en besloot mee te reizen. Echter hield ze zich wel in de schaduwen, of meer dan 50 meter achter de drie. Ze sprak zo min mogelijk en vertelde niets over haar Force, in de nachten sloop ze weg om toch haar force te blijven trainen. Nu meer dan een half jaar later is ze eindelijk aangekomen in Boundless, maar of alles is zoals ze haar vertelde?