Boundless
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  ZoekenZoeken  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Once again

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Mitch

Mitch


Once again  Av1ua1
Posts : 533
Ω : 71

Dog profile
Age: 3 years
Lifestyle: Left behind and falling apart
Partner: let's find love in a hopeless place

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Once again    Once again  Emptydi 3 jul - 3:27

Hij rekte zich uit en gaapte terwijl de eerste zonnestralen van de dag zijn rug raakte. Het was al een tijdje gelden sinds de laatste Pack activiteit en hij had zijn twijfels over de activiteit. Of nouja, twijfels niet. Eigenlijk wist hij zeker dat er haast geen activiteit meer was. Hij zuchtte. De grenzen waren nu wel goed aangegeven, maar er was niemand om het gebied te beschermen. Als dit zo door zou gaan zou het geclaimde gebied al snel worden overgenomen door die andere Pack, The Faithful Prayers. Ze zouden hem vierkant uit lachen. Een gebied geclaimd door een Pack van een lid. Hij zou het lachertje van Boundless worden. Een lage grom verliet zijn keel toen hij zijn lichaam van de grond hees. Lag het dan aan hem dat er zo weinig activiteit was? Deels wel, hij moest toegeven dat hij nou niet de meest ideale leider is geweest. But, things are about to change. Hij zou laten zien waar hij voor stond. En al moest hij het nog 10 keer overnieuw doen, hij moest en zal niet falen. Zijn blik gleed over het meer. Geen rimpel was te zien op het wateroppervlak. Het leek perfect. Aan de overkant was het gebied van the Faithful Prayers. Hij zou graag eens kijken hoe het met die pack liep. Hoeveel leden zouden ze hebben? Hij had de leider nog nooit gezien. Tenminste, hij ging er vanuit dat hij de leider niet kende. Hij begon langs de rand van het meer te lopen en veroorzaakte kleine rimpels in het water terwijl hij door het natte zand liep. Normaal begon hij nu met zijn ronde door zijn lonely territory, maar vandaag had hij andere plannen. Een nieuwe activiteit, die hopelijk beter slaagde dan de vorige. De leden die daar waren komen opdagen had hij nog amper gezien. Uitgezonderd van Vegas, die hij nog vaak in het gebied rook. Hij zocht een mooi plekje op. Dit keer iets verder het bos in. Door dat het nog vroeg was hing er een enge laag mist door de bomen. Een perfecte sfeer als het aan hem lag. Op de voet werd hij gevold door zijn zusje. Ze sprak, zoals altijd niet. het was jammer dat ze geen geluid kon maken, maar hij was blij at ze contact konden hebben dankzei zijn force. Hij glimlachte. Als iemand anders hem nu zag zou die vast raar op kijken. Een hond die glimlachte naar lucht. honden die de doden niet konden zien moesten eens weten hoe vaak ze niet alleen waren. Bijna altijd zwierven er doden om je heen. Mitch was er aan gewend en had geleerd dat je beter geen contact kon zoeken met zo’n geest. Zijn zusje was dan een uitzondering, maar hun verhaal lag nogal moeilijk. De band was sterk tussen broer en zus, zelfs de dood had die niet weten te breken.
Hij nam plaats op het zachte mos en zag zijn zusje met de lucht versmelten. Ze wist dat hij de packleden ging oproepen. Meestal als er andere honden bij Mitch waren trok zijn zusje zich terug. Hij wist niet waarom, maar hijzelf vond het ook wel prettig dat hij niet door haar werd afgeleid als hij bezig was met pack zaken. Hij rekte zijn rug en liet een zuivere huil door het gebied galmen. Gevolgd door twee keer kort geblaf. Hij was bedoeld voor de leden, -voor zover hij die nog had- en voor honden die wouden joinen. Die laatste waren hard nodig. De pack moest groeien. En snel.

iedereen met interesse in The Outlanders!
Terug naar boven Ga naar beneden
Vegas
Admin
Vegas


Once again  2upzi21
Posts : 1602
Ω : 385

Dog profile
Age: 4 years
Lifestyle: Guess I'm on my own again
Partner: Love. Naah, thanks.

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptywo 4 jul - 4:24

Op een of andere manier kon Vegas het niet laten in de buurt te blijven van het Packgebied van the Outlanders. Sinds ze daar laatst had geprobeerd mee te doen aan een activiteit, die uiteindelijk in het water was gevallen, had ze hier rondgezworven. Waarom? ze had zichzelf nog zo gezegd dat een Packleven vast niets voor haar zou zijn. Ze was zelfs een beetje opgelucht dat de activiteit tot bijna niets was uitgedraaid, zodat ze straks niet onder het regime van een of andere dictator zou komen te staan. Maar toch, waarom was ze hier dan nog, met dat ene sprankeltje hoop dat haar vertelde dat ze binnenkort een nieuwe poging zou krijgen om zich bij the Outlanders te voegen? Misschien had ze toch meer behoefte aan een vaste groep vrienden dan ze dacht. Een beetje bescherming, zoals een familie, had ze wel gemist. Het was haar eigen schuld dat ze het bij haar eigen familie had verpest, waardoor ze genoodzaakt was om daar weg te gaan. Al die tijd had ze het prima in haar eentje gered, maar toch leek ze de laatste tijd niet meer zo graag op zichzelf te willen zijn. Een Pack, dat zou de oplossing wel zijn. Ze moest nog even doorbijten, nog even blijven rondzwerven hier, en misschien zou ze binnenkort dan wel eindelijk de vaste, vertrouwelijke bescherming van een Pack hebben.
Plots galmde een luide blaf door het gebied. Vegas spitste haar oren bij het horen van het bekende geluid. Het was de leider van the Outlanders, Mitch. Zou dit het teken zijn voor een tweede activiteit? Het teefje twijfelde niet en spurtte meteen naar de plek toe waar het geluid vandaan was gekomen. Het duurde niet lang voor ze het bekende, donkere gestalte zag. Hij lag ontspannen tussen de bomen, had blijkbaar een goed plekje op een mosbed gevonden. Vegas hield haar pas in en bleef opnieuw op een afstand van de leider staan. Ze boog haar kop niet in respect, ze probeerde geen onderdanigheid te tonen. Ze wilde zo aan Mitch laten zien dat ze zich niet makkelijk liet temmen, dat ze er niet van gediend was wanneer ze werd gecommandeerd. "So we meet again," klonk haar stem helder en vast. "Ben benieuwd wat je deze keer weer gaat verzinnen, meneer de grote leider."

Terug naar boven Ga naar beneden
https://boundless.actieforum.com
Mitch

Mitch


Once again  Av1ua1
Posts : 533
Ω : 71

Dog profile
Age: 3 years
Lifestyle: Left behind and falling apart
Partner: let's find love in a hopeless place

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptywo 4 jul - 9:30

Rustig wachtte hij op een eerste verschijning. Het mos waar hij op lag was vochtig van de dauw die overal door het gebied te vinden was. Zijn diep bruine ogen gleden van de ene kant naar de andere kant. Door de mist kon hij niet ver kijken. Een andere hond kon hem makkelijk verassen als zijn aandacht even verslapte. Mitch snoof. De lucht was dik en vochtig. Geuren werden verdoezeld door het vele water in de lucht. Misschien konden andere honden hem niet eens vinden door die mist. Het was dan misschien mooi om te zien, echt handig voor een Pack activiteit was het niet. Hij ontspande zijn spieren terwijl zijn zintuigen nog steeds volop zochten naar een teken van leven. Lang hoefde hij niet te wachten. Vegas verscheen. De enige hond zich lid mocht noemen van the Outlanders. De rest leek te zijn verdwenen.

Soepel stond hij op en grijnsde lichtjes naar haar. "So we meet again," sprak ze vastberaden. “I guess we do,” zei hij droogjes. Hij stond er niet Alfa-like bij. Zijn staart hing relaxt naar beneden en zijn oren stonden zoals altijd. Een recht op, en de andere halverwege een knik, waardoor het puntje van zijn oor naar voren viel. Hij snoof. Vegas liet ook aan niks blijken dat ze “officieel lager was dan hem,” hij vond het wel best. Natuurlijk bleef hij de leider, maar hij zag zichzelf niet als “the big boss” maar eerder als de gene die alles regelde. Tenslotte werkte een Pack pas als je elkaar door en door vertrouwde. En daarvoor moet je een band opbouwen, die band kreeg je niet als je iedereen ging lopen commanderen. Te miste, zo keek hij er tegen aan. "Ben benieuwd wat je deze keer weer gaat verzinnen, meneer de grote leider." Mitch grijnsde. “You tell me, want ik heb nog wat twijfels over de opdracht, en over de leden” sprak hij rustig. “tot nu toe lijk jij de enige te zijn met interesse, de rest is hem gepeerd.” hij keek om zich heen, maar naast de mist en de schaduwen van de bomen was er niks te zien. Misschien kon hij, als er niemand meer kwam. Kijken wat die sheltie in haar mars had. Ze klonk als iemand met pit. Maar hij had nog te weinig van haar gezien om dat vest te stellen. Zijn lippen krulde op in een grijnsje. Misschien kon hij de mist toch nog ergens voor gebruiken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vegas
Admin
Vegas


Once again  2upzi21
Posts : 1602
Ω : 385

Dog profile
Age: 4 years
Lifestyle: Guess I'm on my own again
Partner: Love. Naah, thanks.

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptywo 4 jul - 23:12

Mitch had zichzelf van zijn plekje opgehesen en was naar Vegas toegelopen. "I guess we do," was zijn bijdrage aan de begroeting. Het teefje nam de houding van de reu goed in zich op. Ze had zichzelf voorgenomen om zo veel mogelijk informatie van haar leider in zich op te nemen in een zo kort mogelijke tijd. Ze wilde alles van hem te weten komen, wilde hem altijd één stap voor zijn om zo te voorkomen dat ze de grond in zou worden gedrukt door iemand die in feite machtiger was als haar. Bang was ze niet, dat zou ze ook nooit zijn, maar een gezonde angst en een onderbuikgevoel zou ze gebruiken om een reactie te geven op de lichaamstaal die naar haar zou worden uitgestraald. Op dit moment stond Mitch er relaxt bij. Hij leek niet de drang te voelen om zich grootser te tonen, om haar een minderwaardigheidsgevoel te geven. Hmm, oké, een bazige leider zou hij dan misschien niet zijn.
"You tell me, want ik heb nog wat twijfels over de opdracht, en over de leden," onderbrak hij haar grondige onderzoek. Vegas richtte haar afgeleide ogen weer op de ogen van haar gesprekspartner. "Tot nu toe lijk jij de enige te zijn met interesse, de rest is hem gepeerd." Onwillekeurig verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ha, was ze tenminste de enige doorzetter. Dat deed haar goed voor haar ego. Ook wist ze dat een plek in de Outlanders zo goed als verzekerd was voor haar, en omdat er nu nog vrijwel niemand anders was die de aandacht van Mitch opeiste, kon ze misschien wel dicht bij hem komen, qua vrienden dan. Niet dat ze van plan was echt vrienden te worden, dat leek haar maar een vreemd idee, maar ze kon in ieder geval vertrouwen opbouwen met iemand. Dat dit dan de leider was, kwam alleen maar gunstig uit, zodat ze in het vervolg misschien zijn bescherming en vertrouwen zou kunnen gebruiken wanneer ze het nodig had.
Er verscheen een grijns op het gelaat van de reu. "Wat grijns je?" vroeg Vegas. Ze probeerde niet onaardig over te komen, maar door de jaren heen had ze deze zin altijd op een snauwende manier gezegd, waardoor het nu moeilijk was om deze zin op een positieve manier te gebruiken. "Ach, laat die anderen. Ik ben niet zo zielig als zij zijn, ik ben vastberaden om me bij deze Pack te voegen en in het belang van the Outlanders te strijden," zei ze, met haar kop fier omhoog gelift. Ze wilde Mitch laten zien dat ze het waard was om zich bij de Pack te voegen. Hij had trouwens ook weinig keuze, aangezien een Pack met alleen een leider niets voorstelde.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://boundless.actieforum.com
Mitch

Mitch


Once again  Av1ua1
Posts : 533
Ω : 71

Dog profile
Age: 3 years
Lifestyle: Left behind and falling apart
Partner: let's find love in a hopeless place

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptyvr 6 jul - 4:23

"Wat grijns je?" vroeg Vegas aan hem toen hij moest denken aan een opdracht die hem te binnen schoot. Het leek er niet op dat er nog andere kwamen opdagen. Hij hoopte van wel, dat zou beter zijn voor de pack, maar hij kon ook best leven met alleen het gezelschap van deze teef. Kijken wat ze waard was, hoe ze in elkaar stak en hoe ze reageerde. Na een korte stilte reageerde hij als een klein kind. “ oh, niks hoor” het klonk zoetjes. Maar je hoefde geen genie te zijn om te merken dat het sarcastisch was uit gesproken. Vegas gaf het gesprek een wat serieuzere draai door te beginnen over de leden, en de activiteit. "Ach, laat die anderen. Ik ben niet zo zielig als zij zijn, ik ben vastberaden om me bij deze Pack te voegen en in het belang van the Outlanders te strijden," zei ze met haar kop fier in de lucht. “well thank you, maar een Pack met maar twee leden mag zich geen pack noemen. Als je, net als ik, bereid bent om te vechten voor de Pack, moeten we hulp krijgen van andere honden.” Hij zuchtte, maar grijnsde vanbinnen. Er was dus iemand die echt in de pack geloofde. Het deed hem goed dat iemand anders dit tegen hem zei, als je er alleen voor staat ga nogal snel twijfelen. Zelfs hij, een hond die vaak zeker van zijn zaak bleek te zijn.
De mist was inmiddels wat aan het minderen. De zon raakte eindelijk de grond aan, en de eerste stukjes van het bos werden verwarmd. Hij keek op en zag hoe een vogel van een tak vloog. Er viel een korte stilte, maar al snel doorbrak hij die. “Dus, Vegas.” Zei hij met een zwiep van zijn staart. “let's get down to business.” Zei hij. Mitch begon er steeds minder in te geloven dat er nog anderen kwamen. Hij begon om haar heen te cirkelen. Zijn staart sloeg een kort ritme om haar uit haar concentratie te brengen. Soepel gingen zijn schouderbladen omhoog en om laag. Hij spitse beide oren en wachtte op haar reactie. Hij zou niet eerst aanvallen, hij zou kijken of ze het lef had om hem aan te vallen. Hij lokte het uit. Iets waar hij normaal een verschrikkelijke hekel aan had. Maar ach, hij deed dit tenslotte voor onderzoek. Een leider moest op de hoogte zijn van de kracht en behendigheid van de leden. En hoe kwam je daar beter achter, dan door de leden te gaan uit testen?
Terug naar boven Ga naar beneden
Vegas
Admin
Vegas


Once again  2upzi21
Posts : 1602
Ω : 385

Dog profile
Age: 4 years
Lifestyle: Guess I'm on my own again
Partner: Love. Naah, thanks.

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptyvr 6 jul - 5:34

"Well, thank you, maar een Pack met maar twee leden mag zich geen pack noemen," vond Mitch het nodig haar trotse uitspraak te verpesten. Hé, dat wist ze natuurlijk zelf ook wel, maar je moest het positief inzien. Hij mocht in ieder geval blij zijn dat Vegas was teruggekomen. Ze had ook af kunnen druipen als al die anderen, maar dat deed ze niet. "Als je, net als ik, bereid bent om te vechten voor de Pack, moeten we hulp krijgen van andere honden," vulde de reu zichzelf aan. Het teefje schudde licht haar hoofd, bij wijze van een knik. "Je kent mijn krachten nog niet," pochte ze. "Desnoods zorg ik wel voor een paar krijgsgevangenen. Ik ken genoeg honden die ik de stuipen op het lijf kan jagen. The Outlanders zal groot worden, als je mij ook een beetje mijn gang laat gaan." Hierbij bedoelde ze dat er geen rem op haar moest worden gezet. Ze moest vrij zijn in wat ze wilde doen, en Mitch moest haar maar vertrouwen in wat ze deed. Vegas mocht dan wel niet precies weten wat de bedoelingen van the Outlanders was, of ze mocht vechten waar, met wie en wanneer ze dat wilde, maar daar zou ze zich niet al te veel aan willen houden. Ze bleef eigenwijs, en ook al wilde ze de kans op een goede band met een stel honden niet verpesten, liet ze zich niet op de kop zitten door een paar regels.
Nadat er een tijdje een stilte was gevallen tussen de twee, begon Mitch weer te praten. "Dus, Vegas. Let's get down to business," sprak hij, en zijn houding veranderde direct. Vegas hield hem scherp in de gaten. Wilde hij haar testen? De reu leek een aanvalshouding te hebben aangenomen. Zijn staart sloeg irritant heen en weer terwijl hij dreigend wat om haar heen liep. Op haar hoede draaide ze met hem mee, niet wetend wat hij precies van plan was. Als dit een test was, wat was dan precies de bedoeling? De leider leek niet van plan te zijn haar aan te vallen, ook al had hij er alle signalen van in zijn lichaamstaal. Moest zij hem eerst aanvallen? Shit Veg's, sinds wanneer ben je zo zenuwachtig? schoot er door haar hoofd. Inderdaad, sinds wanneer twijfelde ze zo, sinds wanneer wilde ze iets goed doen? Oké, misschien was de drang om zich te bewijzen bij Mitch toch groter dan ze zelf toe wilde geven.
Vegas zakte wat door haar poten en zette haar gewicht op haar achterpoten. Ze legde haar oren in haar nek en verloor Mitch geen seconde uit het oog. Elke beweging die hij maakte, nam ze zorgvuldig in zich op. Op zijn bewegingen zou ze vervolgens een aanval voorbereiden. Het teefje probeerde snel zijn zwakke plek te vinden, maar wist dat dit natuurlijk onmogelijk was aangezien ze nog nooit met deze reu had gevochten. Lukraak mepte ze een paar keer met haar poot naar voren, om te zien hoe hierop zou worden gereageerd. Ze zorgde er altijd voor dat ze een pauze van een paar seconden hield tussen elke pootslag door. Nadat ze nogmaals met haar poot geprobeerd had een reactie van Mitch uit te lokken, was ze het zat. Zodra haar poot de grond raakte, zette ze krachtig af met haar achterpoten en schoot naar voren. Op hoop van zege, dan maar!

Terug naar boven Ga naar beneden
https://boundless.actieforum.com
Mitch

Mitch


Once again  Av1ua1
Posts : 533
Ω : 71

Dog profile
Age: 3 years
Lifestyle: Left behind and falling apart
Partner: let's find love in a hopeless place

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptyma 9 jul - 6:48

Nog steeds cirkelde hij om haar heen. Zijn diep bruine ogen namen iedere beweging die ze maakte in zich op. Iets eerder had ze gezegd dat de Outlanders groot zullen worden. Het deed hem goed om iemand zo te horen praten. Het zorgde er voor dat een stukje geloof terug werd gebracht. Ze had gelijk. Ze zouden groot worden. Sooner, or later. Nog steeds tikte hij irritant met zijn staart. Vegas leek te twijfelen over haar beslissing en hij keek haar uitdagend aan. Zijn hoektanden waren zichtbaar in een lugubere grijns. Even was hij afgeleid. Vegas zei dat hij haar wat vrijer moest laten in wat ze deed. Op welke manier dan? Net op het moment dat hij afgeleid was greep Vegas haar kans. Ze zette zich af en beukte op hem in. Mitch liet zich vallen en rolde door, daarbij greep hij haar nekvel en sleurde haar mee in zijn val. Hij beet niet door. Hij had geen zin in blessures bij zijn enige lid of bij zichzelf. Het was enkel een stoeipartij, een test. Hij verwachte dat Vegas hem ook grondig in de gaten hield. Ze kende elkaar ook nog niet goed, maar misschien kon daar verandering in komen. Snel stond hij op en liet daarbij haar nekvel los. Voordat ze de kans had om op te staan drukte hij zijn voorpoot tegen haar borst. Een met hooghartig grijnsje keek hij haar aan. “gotcha” sprak hij triomfantelijk. “Ik had wel wat beters verwacht, eigenlijk.” zei hij met een zucht. “maarja, vrouwen hè.” toen hij dat had gezegd kon hij maar beter maken dat hij weg kwam. Wraak zou ze sowieso nemen. Daar durfde hij van uit te gaan. Hij sprintte 3 meter verder en draaide zich om. Waardoor ze weer terug bij af waren. Om haar af te lijden begon hij vragen te stellen. “wat bedoelde je met dat ik jou een beetje je gang moet laten gaan?” zei hij zoetjes. Mitch gebruikte vaak sarcasme in zijn stem. Meestal om andere te irriteren. Nu wou hij haar niet echt kwaad maken. Dit was gewoon om te plagen. Hopelijk snapte zij dat ook. Misschien was ze zulk speels gedoe niet gewend van een “leider.” maarja, ze moest er maar mee dealen. Hij ging niet de serieuze kerel uit hangen voor iemand anders. Vegas zelf leek ook niet iemand die zich iets van andere aantrok, en misschien konden ze daarmee nog eens botsen. Of juist totaal niet.

Sorry, kan je niet veel me ><
Terug naar boven Ga naar beneden
Vegas
Admin
Vegas


Once again  2upzi21
Posts : 1602
Ω : 385

Dog profile
Age: 4 years
Lifestyle: Guess I'm on my own again
Partner: Love. Naah, thanks.

Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Emptydi 10 jul - 7:03

Vegas voelde hoe ze in haar sprong effectief tegen Mitch belandde. Waar ze niet op had gerekend, was dat ze de rest van haar lichaam onbeschermd had gelaten, waardoor de reu haar bij haar nekvel mee naar de grond kon trekken. Van haar stuk gebracht, en met een black out door de plotselinge aanval van haar tegenstander, kon ze niet voorkomen dat Mitch het lukte om haar tegen de grond te drukken. Ze spartelde woest met haar poten, maar vond het uiteindelijk niet de moeite waard om haar energie te verspillen aan dit zielige gemep in de lucht wat toch tot niets zou uitlopen. "Gotcha. Ik had wel wat beters verwacht, eigenlijk," was Mitch' commentaar. "Maar ja, vrouwen hè." Het was dat zijn kop onbereikbaar voor haar poten was, maar anders had Vegas die rotgrijns allang al van zijn kop geslagen. Zeker na die opmerking van hem. Ja, ze was een teefje, maar nee, ze was niet slechter als ieder andere hond van het tegengestelde geslacht. Waarom dachten reutjes altijd zo hooghartig van zichzelf? Ze waren heus niet zomaar beter omdat ze genetisch bepaald misschien wat groter waren, en daardoor ook vaak wat sterker. "Haal die lompe poot van me af, en ik laat je zien wat ik in huis heb!" blafte Vegas. Haar ogen spuwden vuur. Alsof Mitch de hint snapte, ging hij van haar af, maar sukkelde een eindje van haar vandaan. Snel krabbelde het teefje overeind en schudde haar vacht uit, zodat er een stofwolk ontstond. Daarna richtte ze haar aandacht weer op de leider van de Outlanders. Ze zakte opnieuw iets door haar poten en hield haar kop laag bij de grond, terwijl ze de reu geen moment uit het oog verloor. Dreigend deed ze een paar stappen naar voren, maar net voor ze een nieuwe aanval in wilde zetten, begon hij te praten. "Wat bedoelde je met dat ik jou een beetje je gang moet laten gaan?" klonk zijn stem, zo zoet als een zomerse bloem die klaar stond om zijn nectar af te staan. Vegas veranderde haar houding niet, maar besloot voor zichzelf wel niet aan te vallen. Ze liet een snuivend geluid van ongenoegen horen. "Je moet niet van me verwachten dat ik zin heb om naar de bevelen van iemand te luisteren als ik het er zelf niet mee eens ben. Ik zal niet zo snel om toestemming vragen, ik zal aanvallen wanneer ik vind dat het nodig is." Ze wachtte even op een reactie. "Als je laat zien dat je een waardige leider bent, zal ik mijn houding natuurlijk wat aanpassen. Vriendschap moet een beetje van twee kanten komen, hè? Jij laat mij vrij zijn in wat ik doe, ik zal ervoor zorgen dat de Pack groeit en beschermd wordt." Ze keek de reu afwachtend aan. Als hij niet zou instemmen, zou ze het wel voor gezien houden. Hij moest weten dat ze niet zo'n slappe meeloper was. Haar moest bewezen worden dat iemand het waard was om haar leven voor te geven.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://boundless.actieforum.com
Gesponsorde inhoud





Once again  Empty
BerichtOnderwerp: Re: Once again    Once again  Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Once again
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Boundless :: I HAVE NO BOUNDARIES :: LAKE OF MYSTERIES-
Ga naar: