[GEZOCHT] Zus Judas.

Het was een regenachtige dag, met af en toe een tijd van droogte. Op zulke momenten scheen de zon en durfde Llyod alles te terorriseren wat er maar rond wandelde. Wild sprong het jonge teefje op een jonge haas en probeerde het beestje te doden. Met moeite lukte het haar, maar daarna kon ze zich niet meer in houden.
Ze had zich compleet uitgeleefd. Alles, maar dan ook alles van haar witte vacht zat onder het bloed van de haas. Met een grote, voldane grijns wandelde de jonge husky, die te veel trekjes van de wolf had, wat ook nog maar een groot geheim was van haar. Snel liep ze verder en keek verwonderlijk om haar heen. Het was hier gewoon zo prachtig slecht en geweldig geniaal.
Het enige wat ze van haar broer wist, was dat hij slecht was en dat hij hier in Boundless leefde. Dus daarom moest zij ook hier de boel gaan terroriseren en hem opzoeken. Met een kleine valse lach liep het teefje verder, tot ze over iets heen viel en een beetje boos, gepikeerd en bitchy uitviel. “kun je niet uit kijken met die mega poten van je? Ik breek zowat mijn botten over dat lelijke lijf van je! Of moet ik je soms dat ravijn daar in duwen? Denk toch niet dat je dat zo fijn vind.” Beet ze de hond boos toe. Dat terwijl ze nog niet wist of het wel werkelijk een hond was.

Whisper keek even wat verveeld rond. Ze had al een tijdje niks gedaan, maar dat kwam ook doordat ze had gehoord van o haar zo lieve vrienden dat haar broer in Boundles was gezien. meteen had er een sluwe valse grijns op de lippen van de teef tevoorschijnt gekomen. Dus haar broertje had zich eindelijk bekend gemaakt. Meteen daarna was Whisper aan haar reis begonnen, nu ze er eindelijk was heeft ze zich verveeld rond gezwerfd op zoek naar die broer van haar. Ze moest dringend eens een woordje met hem spreken. op het ene moment Ze moest hem niet hebben, en zou ze hem van alles verwijten, maar dan op het ander moment was ze beste vriendjes met hem. Het had Whisper een triomfelijk gevoel gegeven toen ze zijn reactie had voor de eerste keer gemerkt dat ze hem eerts de huid vol had gescholden en ze toen liefjes met hem omging, het had hem gefrustreerd omdat hij niet wist wie ze nu werkelijk was....Maar dat...Dat was juist wat Whisper zo speciaal maakte. Niemand kende haar werkelijke karakter. En daar profiteerde ze van vooral bij de honden dat ze op het moment nodig had, dan is ze de lieve hond waar je alles kon tegen vertellen, en wanneer Whisper besloot dat ze genoeg van de hond had gebruikte ze de geheimen tegen de persoon van wie ze kwamen. Een gevaarlijke grijns sierde de lippen van de teef nu de maar al te bekende geur naar neusgaten binnen kwam. Ze versnelde haar pas en met sierlijke beweging kwam ze van achter hem tevoorschijnt."Dus mijn lieve broer het schoothondje heeft eindelijk besloten om zichzelf bekend te maken" Sprak ze sarcastich en keek hem geirriteerd aan."Moest je weer zo nodig zonder enige domme waarschuwing verdwijnen" Snauwde ze, ze had zin om hem aan te vallen zin om hem te laten voelen hoe ze zich had gevoeld toen hij zonder enige stom woorden ook was verdwenen. Even had Whisper de neiging om haar tanden te onbloten. Toen veranderde haar blik, het werd rustig en de woede die er eerst in te lezen was, was helemaal verdwenen."Blij om je terug te zien broertje lief" Sprak ze op haar normale verleiderlijke melodieuze toon. Ze stapte een rondje rond haar broer en liet haar staart even kort uitdagend juist onder zijn neus glijden en toen ze weer voor hem stond keek ze hem gevaarlijk sluw aan. Hij mocht haar mysterieuse karakter dan gewoon zijn, maar niemand anders was dat gewoon zoals hem, dus ze had hier nog veel hondjes klaar om te gebruikt te worden."Ik heb weer zin om enkele speeltjes te gaan zoeken" Sprak ze liefjes alsof ze een engeltje was maar haar ogen stonden hongerig naar de pijn van anderen.